Σε μια εποχή που η νεότητα συχνά ταυτίζεται με αμφιβολία, αναζήτηση ή ακόμη και απομάκρυνση από τον Θεό, υπάρχει πάντα ο σπόρος που μένει ζωντανός.
Μια νέα κοπέλα όπως η Κατερίνα, μας θυμίζει ότι η πίστη δεν ανήκει μόνο στους ώριμους· είναι δύναμη που φυτρώνει σε κάθε καρδιά που τη διψά.Σπουδάζοντας μακριά από τον τόπο της, στην Αθήνα, φέρνει μέσα της τις ρίζες της Κρήτης, ρίζες απλές γειωμένες που ξέρουν τι σημαίνει να στηρίζεσαι στο Έλεος του Θεού.
Μέσα από σύντομα λόγια και μικρά βίντεο, επιλέγει να μιλήσει όχι για τη δική της φωνή, αλλά για τη φωνή που μιλά εντός της.
Την ίδια φωνή που όπως είπε ο προφήτης Ηλίας δεν έρχεται «ἐν σεισμῷ, οὐδὲ ἐν πυρὶ», αλλά «ἐν φωνῇ αὔρας λεπτῆς» στη γαλήνη της ψυχής.Δεν επιζητά επαίνους ούτε προβολή· ο λόγος της είναι απλός, σαν προσευχή που ψιθυρίζει: ότι η νεότητα μπορεί να είναι όργανο Χάριτος, αν σταθεί με ταπείνωση μπροστά στον Θεό.
Ότι ακόμη και μέσα στον κόσμο της οθόνης, μπορεί να βρεθεί τόπος για λόγο καθαρό, που ενώνει και δεν διχάζει.Η Κατερίνα δεν μιλά ως “δασκάλα”, αλλά ως συνοδοιπόρος· ως νέα που βαδίζει με αγωνία και πίστη, γνωρίζοντας πως η αληθινή δόξα είναι να μείνει ο άνθρωπος κρυμμένος πίσω από το φως του Θεού.
Το μεγαλύτερο μήνυμα της παρουσίας της είναι ότι η νεότητα που πιστεύει δεν είναι αντίφαση αλλά υπόσχεση, ότι κάθε γενιά έχει τη δυνατότητα να ξαναβρεί τον δρόμο προς το Φως.
Ίσως τελικά η πίστη των νέων να είναι το πιο δυνατό θαύμα, να επιλέγεις το φως μέσα σε έναν κόσμο που σε μαθαίνει να το φοβάσαι.
