Η οργή των πολιτών του Ιράν ξεχειλίζει καθώς η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο στρατιωτικών συγκρούσεων με το Ισραήλ.
Χιλιάδες Ιρανοί εκφράζουν την αγανάκτησή τους απέναντι στην κυβέρνηση και τον Ανώτατο Θρησκευτικό Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, τους οποίους κατηγορούν ότι με τις επιθετικές και λανθασμένες πολιτικές τους έσυραν το Ιράν σε μια πολεμική σύγκρουση που ο λαός ποτέ δεν στήριξε και ποτέ δεν ζήτησε.
Οι πολίτες, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και μηνύματα προς το ειδησεογραφικό δίκτυο Iran International, καταγγέλλουν ανοιχτά ότι η ιρανική κυβέρνηση έχει βλάψει το ίδιο της το έθνος, εκθέτοντας τις ιρανικές πόλεις και τους κατοίκους τους σε άμεσο κίνδυνο. «Δεν μας άξιζε μια τέτοια στιγμή», έγραψε χαρακτηριστικά Ιρανός χρήστης, εκφράζοντας τον βαθύ πόνο και την απογοήτευση των πολιτών που βλέπουν τη χώρα τους να γίνεται πεδίο μάχης.
Την ίδια στιγμή που οι πολίτες βιώνουν τον φόβο και την ανασφάλεια, βίντεο και μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη της Ισλαμικής Δημοκρατίας σπεύδουν να εγκαταλείψουν το Ιράν ή να κρυφτούν σε ασφαλή καταφύγια. Παρά το γεγονός ότι οι αρχές ανακοίνωσαν απαγόρευση πτήσεων, πολλοί Ιρανοί κατέγραψαν αεροπλάνα να απογειώνονται το ένα μετά το άλλο από το αεροδρόμιο Mehrabad της Τεχεράνης, με τους πολίτες να αναρωτιούνται: «Αν οι πτήσεις έχουν απαγορευτεί, ποιοι βρίσκονται σε αυτά τα αεροπλάνα και πού πηγαίνουν;»
Οι Ιρανοί πιστεύουν πως οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εγκαταλείπουν τη χώρα για να προστατέψουν τους εαυτούς τους, αφήνοντας τον λαό τους πίσω, εκτεθειμένο στις ισραηλινές επιθέσεις. Οι εικόνες πολυτελών σπιτιών υψηλόβαθμων αξιωματούχων που έγιναν στόχος των επιδρομών έχουν προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη οργή, αποκαλύπτοντας τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει την ηγεσία από την καθημερινότητα του απλού Ιρανού πολίτη.
Ο ξεσηκωμός αυτός αντικατοπτρίζει μια βαθιά ρήξη ανάμεσα στον λαό και το καθεστώς. Οι Ιρανοί φωνάζουν ξεκάθαρα πως αυτός ο πόλεμος δεν τους ανήκει και πως οι πραγματικοί υπεύθυνοι είναι αυτοί που τόσα χρόνια έπαιρναν αποφάσεις ερήμην τους. Η οργή του ιρανικού λαού δείχνει ότι η υπομονή τους έχει πλέον εξαντληθεί.
