Όταν τα Ιερά Μυστήρια Μπλέκονται στην Πολιτική: Η Αλήθεια Δεν Αργεί να Φανερωθεί

Σε κάθε εποχή, η Ορθόδοξη πίστη στάθηκε φάρος πνευματικής καθοδήγησης και παρηγοριάς για τον λαό. Η Εκκλησία, μέσα από τα Ιερά Μυστήριά της και την αγιότητα των προσώπων της, δεν είναι θεσμός του κόσμου τούτου, αλλά προέκταση της Βασιλείας του Θεού.

Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που επιχειρήθηκε σκόπιμα ή αφελώς η πολιτική εργαλειοποίηση του θείου, με στόχο την ψηφοθηρία ή την κατασκευή "αλάθητης" εικόνας.

Το Ιερό δεν γίνεται εργαλείο επιρροής

Ιστορικά, κάθε προσπάθεια ανάμειξης της πίστης με κομματικές επιδιώξεις απέφερε πικρούς καρπούς. Το να χρησιμοποιούνται οι Άγιοι, οι εικόνες, τα μοναστήρια και τα Μυστήρια ως επικοινωνιακά εργαλεία, αλλοιώνει το νόημα της Εκκλησίας και προσβάλλει το βαθύτερο εκκλησιολογικό ήθος.

Ο Απόστολος Παύλος γράφει:

"Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει."
— Προς Γαλάτας 6:7

Αυτό σημαίνει πως κάθε προσπάθεια εξωτερικής ευσέβειας χωρίς εσωτερική αλήθεια, αργά ή γρήγορα, ξεσκεπάζεται. Και η κοινωνία, θρησκευτική ή πολιτική, αντανακλά πάντα τη φύση εκείνων που την υπηρετούν.

 Η πνευματική συνείδηση του λαού δεν χειραγωγείται

Όταν κάποιοι ενδύονται τον μανδύα της θρησκευτικότητας με σκοπό την εξουσία, είναι αναμενόμενο η πνευματική συνείδηση του λαού να αντιδράσει με οξυδέρκεια.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν προδομένοι όταν βλέπουν υποσχέσεις πνευματικότητας να μετατρέπονται σε πράξεις αλαζονείας, απολυταρχίας ή επιλεκτικής ηθικής.

Είναι λογικό να προκαλείται αναστάτωση στους πιστούς όταν διαπιστώνουν πως το ιερό μετατράπηκε σε εργαλείο τακτικής και ελέγχου. Η πνευματική ζωή δεν προσφέρεται για πολιτικό branding· είναι δρόμος ελευθερίας και ταπείνωσης.

Οι αποκαλύψεις για πολιτικά σχήματα που χρησιμοποίησαν τη θρησκευτική ρητορική ως βιτρίνα και όχι ως ουσία, έρχονται συχνά όχι από "πολεμίους", αλλά από το ίδιο τους το εσωτερικό. Εκεί όπου η ασυνέπεια γίνεται φανερή, εκεί όπου οι συγκρούσεις, οι διαγραφές, και η εσωτερική αστάθεια μαρτυρούν πως κάτι πιο βαθύ έχει χαθεί.

Όπως αναφέρει και το βιβλίο του Ιώβ (12:22):

"Ανακαλύπτει τα βαθιά από το σκοτάδι, και βγάζει στο φως το πέπλο του θανάτου."

Ο Χριστός δεν εργαλειοποιείται. Η Εκκλησία δεν είναι σκαλοπάτι για εξουσία. Οι Άγιοι δεν είναι πολιτική βιτρίνα. Όποιος επιχείρησε να τα μπλέξει, είδε το θεμέλιό του να καταρρέει. Η κρίση δεν είναι πολιτική. Είναι ηθική και πνευματική.

Το μόνο αντίδοτο στην κρίση αυτή είναι η επιστροφή στην αυθεντικότητα. Όχι άλλα προσωπεία ευλάβειας· μόνο διάκριση, ταπείνωση και αλήθεια.

Το παρόν άρθρο αποτελεί θεολογικό και κοινωνικό σχόλιο γενικού χαρακτήρα. Δεν στρέφεται κατά συγκεκριμένων προσώπων ή οργανισμών και δεν αποτελεί καταγγελία. Οι απόψεις είναι στοχαστικές, βασισμένες στη δημόσια σφαίρα και στην ευρύτερη κοινωνική εμπειρία.