1 μέρες πριν
Τι κάνει ένας στρατηγός όταν ταξιδεύει σε μια χώρα που ετοιμάζεται για πόλεμο;
Ρητορική ερώτηση. Ο στρατηγός Μάικλ Κορίλα, επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ (CENTCOM), προσγειώνεται σήμερα ξανά στο Ισραήλ και όλοι γνωρίζουμε τι ακολουθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κορίλα εμφανίζεται στο Τελ Αβίβ και μετά από λίγες ημέρες οι Ισραηλινοί εξαπολύουν επίθεση στο Ιράν. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται – απλώς συνεχίζεται με χειρότερη σκηνοθεσία.
Και σαν να μην έφτανε η στρατιωτική παρέλαση, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, έρχεται να πατήσει γκάζι στη φωτιά: «Αν το Ιράν θέλει μη στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα, να εισάγει εμπλουτισμένο υλικό».
Δηλαδή, με απλά λόγια: «Αφοπλιστείτε ή πεθάνετε». Η δήλωση αυτή δεν είναι απλώς μια διπλωματική σπόντα, είναι ωμή πολεμική πρόκληση, στολισμένη με τη σφραγίδα της Ουάσινγκτον και επενδυμένη με τις ευχές του Τελ Αβίβ.
Μιλάμε για πλήρη στοίχιση με τις θέσεις του Νετανιάχου, ενός πρωθυπουργού που χρόνια τώρα δεν ονειρεύεται ειρήνη αλλά την καταστροφή των «εχθρών» του. Και οι ΗΠΑ, αντί να συγκρατήσουν τον σύμμαχό τους, του δίνουν φτερά. Ή μάλλον, του δίνουν κατευθείαν πυραύλους.
Η δήλωση Ρούμπιο αποτελεί ξεκάθαρη εγκατάλειψη κάθε ίχνους της πυρηνικής συμφωνίας του 2015.
Ξεχνάμε τον Ομπάμα, τον Κέρι, τη διπλωματία. Πλέον μιλάμε με τη γλώσσα της ισχύος, του εκβιασμού, της καταστροφής.
Και ποιοι πανηγυρίζουν; Μα φυσικά ο Νετανιάχου και το επιτελείο του. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, με τη γνωστή του ψυχραιμία-μασκαρεμένη-σε-υστερία, «εκφράζει ικανοποίηση» γιατί το αφεντικό ξαναμιλάει τη γλώσσα του. Το Ιράν πρέπει να διαλυθεί, λέει το Ισραήλ. Και οι ΗΠΑ λένε: «Αν χρειάζεστε κάλυψη, την έχετε».
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Ό,τι απέμεινε από τις ψευδαισθήσεις για ειρηνική διευθέτηση πετιέται στον Καιάδα.
Η Ουάσινγκτον δεν ενδιαφέρεται πια να «αποτρέψει» έναν πόλεμο – τον προετοιμάζει ενεργά. Και ο Κορίλα, δεν ήρθε για βόλτα ή για σεμινάρια.
Ήρθε για το τελικό check πριν το αίμα αρχίσει να ρέει.
Η Αμερικανική αυτοκρατορία επανέρχεται στην αγαπημένη της συνήθεια: να πουλάει σταθερότητα με αντάλλαγμα κατεστραμμένες πόλεις, φλεγόμενες εγκαταστάσεις και θύματα που θα βαφτιστούν «παράπλευρες απώλειες».
Το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει χτύπημα στο Ιράν. Το ερώτημα είναι πότε. Και αν θα μείνει τίποτα όρθιο μετά.