04.01.2025
Η πρόταση για απαγόρευση καπνίσματος σε εξωτερικούς χώρους, υπό την προϋπόθεση ότι η απόσταση μεταξύ πολιτών είναι μικρότερη των 10 μέτρων, αποτελεί μια ακραία επίθεση στη δημόσια ελευθερία, καλυμμένη με τον μανδύα της υγειονομικής ευαισθησίας. Είναι ένα μέτρο που αγνοεί βασικές αρχές λογικής, ελευθερίας και κοινωνικής ισορροπίας.
Ας αναλογιστούμε την πραγματικότητα: το κάπνισμα σε εξωτερικούς χώρους διαχέεται στον αέρα και η έκθεση στον καπνό είναι ελάχιστη, ειδικά σε ανοιχτούς χώρους. Η ίδια η επιστήμη αναγνωρίζει ότι ο κίνδυνος του παθητικού καπνίσματος είναι σαφώς μειωμένος σε εξωτερικό περιβάλλον. Το μέτρο, λοιπόν, δεν στηρίζεται σε ουσιαστικά δεδομένα, αλλά σε έναν ιδεολογικό φανατισμό που επιδιώκει την ολική εξάλειψη του καπνίσματος, ακόμα και σε πλαίσια όπου δεν επιβαρύνει τη δημόσια υγεία.
Επιπλέον, μια τέτοια απαγόρευση υπονομεύει την κοινωνική διάδραση. Οι εξωτερικοί χώροι, όπως καφέ, πλατείες και πάρκα, αποτελούν σημεία συνάντησης, συζήτησης και χαλάρωσης. Το κάπνισμα, ανεξαρτήτως από τις επιπτώσεις του, παραμένει μια προσωπική επιλογή και πολλές φορές μέρος της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Η αφαίρεση αυτού του δικαιώματος περιορίζει την ελευθερία έκφρασης και μετατρέπει τους δημόσιους χώρους σε ένα πεδίο επιβολής αποστειρωμένων ηθικών κανόνων.
Τέλος, πρέπει να δούμε την ευρύτερη εικόνα: αν επιτρέψουμε στον κρατικό μηχανισμό να ελέγχει ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητάς μας, ανοίγουμε την πόρτα για νέες, ακόμα πιο αυστηρές παρεμβάσεις. Σήμερα είναι το τσιγάρο, αύριο τι; Η απαγόρευση του καφέ λόγω καφεΐνης; Η υποχρεωτική χρήση μάσκας και σε εξωτερικούς χώρους, χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση;
Η ελευθερία δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Οφείλουμε να προστατεύσουμε το δικαίωμα κάθε πολίτη να διαχειρίζεται τη ζωή του, αρκεί να μην επιβαρύνει υπέρμετρα τους γύρω του. Το μέτρο αυτό δεν προστατεύει τη δημόσια υγεία· απλά την καταδυναστεύει. Και το πιο επικίνδυνο καπνιστικό προϊόν δεν είναι το τσιγάρο, αλλά η απώλεια της ελευθερίας μας.
