Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή με επίκεντρο τη διαρκή σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστίνης, δεν είναι απλώς ένα τοπικό ζήτημα, αλλά αντανακλά τη βαθύτερη στρατηγική του Ισραήλ για την υλοποίηση του «Μεγάλου Ισραήλ».
Αυτό το σχέδιο, το οποίο έχει τις ρίζες του τόσο στην ιστορία όσο και στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, περιλαμβάνει την εδαφική επέκταση του Ισραήλ με στόχο την ίδρυση μιας ισχυρής ηγεμονίας στην περιοχή.
Η Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και η ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού του Σολομώντα αποτελούν τα κεντρικά σημεία αυτού του σχεδίου, που φαίνεται να προχωρά με αμείωτο βήμα παρά τις αντιστάσεις.
Το όραμα του Μεγάλου Ισραήλ, όπως περιγράφεται μέσα από τις βιβλικές γραφές και τις στρατηγικές κινήσεις του σύγχρονου σιωνιστικού σχεδιασμού, σήμερα το βλέπουμε να υλοποιείται.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, οι στρατηγικές επεκτάσεις και οι πολιτικές αποφάσεις δείχνουν ότι το σχέδιο για το Μεγάλο Ισραήλ όχι μόνο έχει ξεκινήσει, αλλά προχωρά με τρόπο που δύσκολα μπορεί να ανατραπεί.
Η Ιερουσαλήμ, μια πόλη με τεράστιο θρησκευτικό, ιστορικό και πολιτιστικό βάρος, αποτελεί το επίκεντρο αυτού του σχεδίου.
Η απόφαση του Ισραήλ να εδραιώσει την Ιερουσαλήμ ως "αιώνια και αδιαίρετη" πρωτεύουσα αποτελεί τη βάση για την υλοποίηση του Μεγάλου Ισραήλ. Στο επίκεντρο της Ιερουσαλήμ προγραμματίζεται η ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού του Σολομώντα, που θα αποτελέσει τον πνευματικό και πολιτικό πυρήνα του νέου εβραϊκού κράτους.
Ο Τρίτος Ναός, ο οποίος φέρει βαθιά συμβολική σημασία για τον Ιουδαϊσμό, αναμένεται να γίνει το κέντρο όχι μόνο της εβραϊκής λατρείας αλλά και της γεωπολιτικής εξουσίας στην περιοχή. Η κατασκευή του θα επισφραγίσει την Ιερουσαλήμ ως τη μητρόπολη του Μεγάλου Ισραήλ και θα ενισχύσει τη θέση του Ισραήλ ως κυρίαρχης δύναμης στη Μέση Ανατολή.
Μετά από έναν μακροχρόνιο και καταστροφικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, η ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού του Σολομώντα φαίνεται πλέον αναπόφευκτη.
Οι εξελίξεις στην περιοχή, με το Ισραήλ να ενισχύει συνεχώς τη στρατηγική και πολιτική του θέση, οδηγούν στη βεβαιότητα ότι ο Τρίτος Ναός, ως σύμβολο θρησκευτικής και εθνικής αναγέννησης, θα αναστηλωθεί στην Ιερουσαλήμ.
Αυτή η κίνηση, πέρα από τη θρησκευτική της διάσταση, αποτελεί και την επισφράγιση του Σιωνιστικού σχεδίου για την επέκταση και την κυριαρχία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.
Η ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού είναι πλέον μια πολιτική πραγματικότητα, συνδεδεμένη άρρηκτα με τις γεωπολιτικές αλλαγές που διαμορφώνονται στην περιοχή.
Το σχέδιο για το Μεγάλο Ισραήλ περιλαμβάνει την ενσωμάτωση σημαντικών περιοχών της ιστορικής Παλαιστίνης, τμημάτων του Λιβάνου, της Συρίας, της Ιορδανίας και πιθανώς και άλλων περιοχών που εκτείνονται από τον Νείλο έως τον Ευφράτη. Η στρατηγική αυτή στηρίζεται σε σταδιακή προσάρτηση εδαφών μέσω στρατιωτικής ισχύος, διπλωματικών χειρισμών και εκμετάλλευσης των εσωτερικών διαιρέσεων των γειτονικών κρατών.
Το Ισραήλ, με την υποστήριξη της Δύσης, ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών, ακολουθεί μια πολιτική που συνάδει με το Σχέδιο Yinon, το οποίο προβλέπει τη "βαλκανοποίηση" των γειτονικών αραβικών κρατών.
Το Σχέδιο Yinon είναι ένα στρατηγικό έγγραφο που δημοσιεύτηκε το 1982 από τον Ισραηλινό δημοσιογράφο Oded Yinon στο περιοδικό Kivunim, το οποίο εκδιδόταν υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Οργανισμού.
Το έγγραφο φέρει τον τίτλο "A Strategy for Israel in the 1980s" και προτείνει τη γεωπολιτική αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής με τρόπο που θα ευνοεί τη διατήρηση της ισραηλινής κυριαρχίας στην περιοχή. Ο Yinon υποστηρίζει ότι η διάσπαση των γειτονικών αραβικών κρατών σε μικρότερες, αδύναμες οντότητες, βασισμένες σε εθνοτικές ή θρησκευτικές γραμμές, θα διασφάλιζε τη μακροπρόθεσμη επιβίωση και υπεροχή του Ισραήλ.
Η κεντρική ιδέα του σχεδίου είναι ότι τα πολυεθνοτικά κράτη της Μέσης Ανατολής, όπως η Συρία, το Ιράκ και η Λιβύη, είναι ευάλωτα σε εσωτερικές διαιρέσεις και θα μπορούσαν να κατακερματιστούν μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων ή πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Το Σχέδιο Yinon υπογραμμίζει την ανάγκη αξιοποίησης των πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών για την αποδυνάμωση των αντιπάλων του Ισραήλ, επιτυγχάνοντας έτσι ένα νέο γεωπολιτικό τοπίο που θα ευνοεί την ασφάλεια και την κυριαρχία του. Αν και δεν αποτελεί επίσημη πολιτική του Ισραήλ, το σχέδιο έχει συζητηθεί εκτενώς ως πλαίσιο που αντικατοπτρίζει ευρύτερες στρατηγικές προσεγγίσεις στην περιοχή.
Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η πορεία προς την υλοποίηση του Μεγάλου Ισραήλ είναι σχεδόν αμετάκλητη. Η αυξανόμενη επιρροή του Ισραήλ στη διεθνή σκηνή, η σταδιακή κανονικοποίηση των σχέσεων με αραβικά κράτη και η αποδυνάμωση της αντίστασης από τους Παλαιστίνιους και άλλους περιφερειακούς παίκτες υποδηλώνουν ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία.
Η έννοια του Μεγάλου Ισραήλ δεν είναι απλώς ένα γεωγραφικό σχέδιο. Είναι ένα στρατηγικό όραμα που επαναπροσδιορίζει τη Μέση Ανατολή υπό την ηγεσία του Ισραήλ, με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ και την αναβίωση των αρχαίων ιουδαϊκών δομών εξουσίας.
Ενώ η υλοποίηση αυτού του σχεδίου δημιουργεί σοβαρές εντάσεις και αντιδράσεις, το Ισραήλ δείχνει να προχωρά αταλάντευτα.
Συνοψίζοντας, το σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ, με την κεντρική του επιδίωξη την ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού, φαίνεται πλέον αδιαμφισβήτητο και σε πλήρη εξέλιξη.
Παρά τις αντιστάσεις και τις εντάσεις στην περιοχή, η στρατηγική αυτή προχωρά αμείωτη. Το σχέδιο δεν είναι πια απλώς μια θεωρητική πρόταση, αλλά μια διαδικασία που υλοποιείται μεθοδικά.
Η διεθνής σκηνή, οι πρωταγωνιστές και οι παίκτες μπορεί να αλλάζουν, όμως το όραμα του Ισραήλ είναι ήδη στη φάση της ολοκλήρωσης. Το Μεγάλο Ισραήλ, με τη δική του ιδεολογία και πολιτική κατεύθυνση, προχωρά αργά αλλά σταθερά προς την εκπλήρωσή του, και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να ανακόψει την πορεία του.
Ένα ρήμα που συχνά χρησιμοποιείται είναι το "ενσαρκώνει". Αυτό το ρήμα αποδίδει την ιδέα ότι το Ισραήλ δεν είναι απλώς ένα κράτος ή μια πολιτική οντότητα, αλλά ενσαρκώνει μια ιδέα, ένα όραμα ή μια θεολογική υπόσταση που συνδέεται με την ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά του.
Δηλαδή: "Το Ισραήλ ενσαρκώνει το όραμα της επιστροφής και της αποκατάστασης του εβραϊκού λαού στη γη των πατέρων του.
