Γράφει: Ιδιωτικός Ερευνητής - Αμυντικός Αναλυτής: Γ.Η
Οι ιδιωτικοί ερευνητές συχνά καταφέρνουν να έχουν υψηλότερη ποσοστιαία εξιχνίαση εγκλημάτων σε σχέση με τους δημόσιους υπαλλήλους αστυνομικούς και αυτό οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες που σχετίζονται με τη φύση της δουλειάς τους, τη μεθοδολογία που χρησιμοποιούν και τους πόρους που διαθέτουν.
Στο παρακάτω άρθρο θα εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους οι ιδιωτικοί ερευνητές έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στην εξιχνίαση υποθέσεων συγκριτικά με τους δημόσιους αστυνομικούς.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές συχνά επικεντρώνονται σε μία μόνο υπόθεση ή περιορισμένο αριθμό υποθέσεων, επιτρέποντάς τους να αφιερώσουν πολύ χρόνο και προσοχή στις λεπτομέρειες.
Αντίθετα, οι αστυνομικοί της δημόσιας αστυνομίας πρέπει να διαχειρίζονται μεγάλο όγκο υποθέσεων και να εξυπηρετούν ποικιλία περιστατικών. Η συνεχής εναλλαγή υποθέσεων και η ανάγκη για ταχύτητα στις έρευνες μπορούν να μειώσουν την ποιότητα της διερεύνησης.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές, λόγω της περιορισμένης δουλειάς, μπορούν να εμβαθύνουν σε κάθε υπόθεση και να αφιερώσουν τον απαιτούμενο χρόνο και ενέργεια για να ανακαλύψουν κρίσιμα στοιχεία που ενδέχεται να παραλειφθούν σε μια μεγαλύτερη κλίμακα έρευνας.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος που οι ιδιωτικοί ερευνητές έχουν περισσότερες εξιχνιάσεις είναι η ανεξαρτησία που απολαμβάνουν.
Οι δημόσιοι αστυνομικοί συνήθως εργάζονται με αυστηρές διαδικασίες και όρια που ορίζονται από την κρατική διοίκηση, ενώ οι ιδιωτικοί ερευνητές έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να επιλέξουν τον τρόπο και τη μέθοδο της έρευνάς τους και συχνά εφαρμόζουν καινοτόμες και πιο ευέλικτες τακτικές.
Ειδικά όταν εργάζονται για έναν πελάτη, ο ιδιωτικός ερευνητής έχει το κίνητρο να εξετάσει την υπόθεση χωρίς περιορισμούς και να προσεγγίσει την έρευνα με πιο προσωπικό και άμεσο τρόπο.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές δεν υπόκεινται στην ίδια γραφειοκρατία και τα νομικά εμπόδια που συχνά περιορίζουν τους δημόσιους αστυνομικούς.
Η διαδικασία της δικαστικής εξουσιοδότησης, τα γραφειοκρατικά εμπόδια ή οι πολιτικές περιορισμού πόρων στις αστυνομικές υπηρεσίες ενδέχεται να καθυστερήσουν ή να περιορίσουν την αποδοτικότητα της έρευνας.
Αντιθέτως, οι ιδιωτικοί ερευνητές είναι πιο ανεξάρτητοι στη διαχείριση του έργου τους και συχνά δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καθυστερήσεις.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές συχνά έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένα εργαλεία και πόρους που χρησιμοποιούν για να επιτύχουν την εξιχνίαση εγκλημάτων.
Από την παρακολούθηση διαδικτυακών πηγών και δεδομένων μέχρι τη χρήση τεχνολογιών παρακολούθησης, οι ιδιωτικοί ερευνητές μπορεί να έχουν πιο εξειδικευμένα εργαλεία που τους επιτρέπουν να συλλέγουν στοιχεία γρήγορα και αποδοτικά.
Οι δημόσιοι αστυνομικοί μπορεί να έχουν λιγότερους πόρους, ειδικά σε περίπτωση που η υπόθεση δεν θεωρείται προτεραιότητα ή εάν δεν υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές έχουν μεγαλύτερη ελευθερία στην επικοινωνία με μάρτυρες και πληροφοριοδότες και είναι συχνά πιο προσεκτικοί και διακριτικοί στις σχέσεις τους με τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην υπόθεση.
Αυτή η ικανότητα να δημιουργούν εμπιστοσύνη και να αποσπούν πολύτιμες πληροφορίες από μάρτυρες ή άλλους, τους δίνει την ευχέρεια να κατανοήσουν καλύτερα την υπόθεση και να βρουν στοιχεία που η αστυνομία ίσως να μην έχει προσέξει ή να μην έχει την ίδια δυνατότητα να ανακαλύψει.
Η άποψή μου είναι κατηγορηματική: για να γίνει η αστυνομία πραγματικά ανταγωνιστική και αποτελεσματική, πρέπει να υπάρξει αυστηρή αξιολόγηση της απόδοσης και να καταργηθεί η μονιμότητα στους αστυνομικούς.
Η μονιμότητα δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου πολλοί αστυνομικοί δεν έχουν το κίνητρο να αποδώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, καθώς η θέση τους είναι εξασφαλισμένη ανεξαρτήτως της ποιότητας της δουλειάς τους.
Αυτό οδηγεί σε μια κουλτούρα βολέματος και αναξιοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει την αποδοτικότητα και την πρόοδο της αστυνομικής υπηρεσίας.
Η αστυνομία ως δημόσιο σώμα, θα πρέπει να αναγνωρίζει την ανάγκη για διαρκή βελτίωση και να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Δυστυχώς, το τωρινό σύστημα, με την έλλειψη ουσιαστικής αξιολόγησης, δημιουργεί συνθήκες που δεν εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ποιότητα απόδοσης. Δεν έχουμε ανάγκη από έναν υπερβολικό αριθμό αστυνομικών, αλλά από αυτούς που είναι πραγματικά ικανοί, αποδοτικοί και πλήρως καταρτισμένοι. Η σωστή κατανομή των πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού είναι αναγκαία για την αποτελεσματική λειτουργία της αστυνομίας.
Το πρόβλημα εντείνεται όταν εισέρχεται ο πολιτικός παράγοντας, ο οποίος συχνά προωθεί τις δικές του συμφέροντα και επιρροές. Αυτό το φαινόμενο οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο όπου, αντί να επιλέγονται οι καλύτεροι για τις θέσεις, προτεραιότητα δίδεται σε εκείνους που έχουν την πολιτική εύνοια ή την ικανότητα να "βολευτούν". Η πολιτική παρέμβαση όχι μόνο υποβαθμίζει την αμεροληψία της αστυνομίας, αλλά επίσης προάγει την ανικανότητα και την απομάκρυνση από τις ανάγκες της κοινωνίας.
Η αστυνομία πρέπει να πάψει να λειτουργεί ως ένας μηχανισμός προσλήψεων και διατήρησης θέσεων, αλλά να εξελιχθεί σε έναν οργανισμό όπου η απόδοση και η ικανότητα είναι οι βασικοί δείκτες για την επαγγελματική πρόοδο.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε μια πραγματικά ανταγωνιστική και αποτελεσματική αστυνομία, η οποία θα εξυπηρετεί το συμφέρον της κοινωνίας και όχι τα προσωπικά συμφέροντα ή την πολιτική επιρροή.
Εν΄ κατακλείδι μεγαλύτερη επιτυχία των ιδιωτικών ερευνητών στην εξιχνίαση εγκλημάτων σε σχέση με τους δημόσιους αστυνομικούς απορρέει από τη συγκέντρωση ορισμένων μοναδικών πλεονεκτημάτων που αφορούν στην ελευθερία, την εξειδίκευση, και την ευελιξία στην εργασία τους.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές δουλεύουν με λιγότερους περιορισμούς και είναι σε θέση να προσαρμόζουν τις τακτικές τους για να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα, κάτι που τους δίνει σημαντικό πλεονέκτημα στην ανάλυση υποθέσεων και στην ανακάλυψη αποδεικτικών στοιχείων.
