Ο διευθυντής του Ομίλου Καυκάσου της Ένωσης Δυτικοασιατικών Σπουδών εξήγησε σε συνέντευξή του στο Hamshahri Online;
Ο Farshid Bagharian, ειδικός στον Καύκασο πιστεύει ότι το Ιράν προσπαθούσε να δημιουργήσει μια ισορροπία μεταξύ των σχέσεων μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας. Όμως, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες εντάσεις, το Ιράν μπορεί να εγκαταλείψει τη δικαιοσύνη των εξωτερικών σχέσεων και να επιστρέψει στις κύριες σχέσεις που έχει με την Αρμενία και να την κάνει ισχυρότερη.
Hamshahri Online - Fatane Ahadi: Η αύξηση των διαφορών και των διαφορών μεταξύ της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν και της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν μπορεί να θεωρηθεί το πιο τεταμένο επίπεδο των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, δηλαδή μετά την ανεξαρτησία του Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν τον Σεπτέμβριο του 1370.
Η ένταση, ο πόλεμος λέξεων, τα διπλωματικά μέτρα και οι προκλητικές στρατιωτικές ασκήσεις της Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν κατά του Ιράν συνεχίζονται. Έχουν περάσει μερικοί μήνες, αλλά οι εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών όχι μόνο δεν έχουν υποχωρήσει, αλλά έχουν διευρυνθεί τις τελευταίες εβδομάδες. Στο μεταξύ, έχουν προταθεί διαφορετικές προσεγγίσεις για το μέλλον των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να ληφθούν έξυπνες αποφάσεις από τον διπλωματικό μηχανισμό της χώρας μας περισσότερο από ποτέ.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι το Αζερμπαϊτζάν μπορεί να επαναλάβει το λάθος της Ουκρανίας να εμπιστεύεται τη Δύση, ωστόσο τονίζουν ότι το Ιράν πρέπει να υιοθετήσει αποφασιστική προσέγγιση.
Ο Farshid Bagharian, ειδικός σε θέματα Καυκάσου, πιστεύει ότι ο κ. Αλίεφ φοβάται γιατί συμβαίνει μια νέα και νέα τάξη πραγμάτων, μέρος της οποίας είναι η ένωση Ιράν και Σαουδικής Αραβίας, η οποία θεωρείται επίσης η νέα τάξη πραγμάτων της Μέσης Ανατολής. Ο Αλίεφ μπορεί να μην ανακτήσει τα χαμένα εδάφη του από αυτή την ειρηνευτική διαδικασία και όλα αυτά δείχνουν ότι το Ισραήλ αναζητά ένταση.
Θεωρούμε ότι η Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν είναι μια κυβέρνηση με πληρεξούσιο. Μια κυβέρνηση πληρεξουσίου είναι μια κυβέρνηση της οποίας η εξωτερική πολιτική δεν είναι δική της ή που δεν έχει συγκεκριμένη επιρροή στην εξωτερική πολιτική. Λόγω των εξελίξεων στην περιοχή, ο κ. Αλίεφ βρίσκεται σε θέση πολέμου με πληρεξούσια.
Για παράδειγμα, όταν η μικροαστυνομία εισέρχεται στη χώρα εκτός συνόρων, δεν είναι στην κατοχή σας. Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο εσωτερικό του Αζερμπαϊτζάν είναι σαν ανεμοστρόβιλος. Βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ δύσκολες εκλογές στην Τουρκία στις 15 Μαΐου φέτος και ο κ. Ερντογάν μπορεί να χάσει την ευκαιρία να επανεκλεγεί.
Να είστε βέβαιος ότι ο κ. Αλίεφ είναι επίσης ευαίσθητος σε αυτές τις εκλογές και αν γνωρίζει ότι μπορεί να χάσει έναν από τους συμμάχους του, τον στρατιωτικό του εταίρο ή την επόμενη κυβέρνηση σχετικά με τη συμφωνία Σούσα που υπογράφηκε μεταξύ του κ. Ερντογάν και του κ. Αλίεφ, θα είναι Εάν δεν δεσμευτεί, δεν θα ξεκινήσει πόλεμο εναντίον του Ιράν και των γειτόνων του τώρα. Γιατί ο πόλεμος απαιτεί ικανότητα και δύναμη και ίση δύναμη που δεν είναι αυτή τη στιγμή στην κατοχή του κ. Αλίεφ.
Βλέπει όμως την καλύτερη ευκαιρία να πάρει πίσω την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στο Βόρειο Καραμπάχ και αν ο κ. Ερντογάν δεν είναι εκεί μετά τις εκλογές, είναι καλύτερα να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να το κάνει.
Μπορούμε να σκεφτούμε και το αντίθετο αυτού του θέματος, δηλαδή τον κ. Ερντογάν, για να κερδίσει μια επική νίκη στις εκλογές και να αυξήσει τις ψήφους του λόγω του τεράστιου σεισμού που έγινε, της δυσαρέσκειας που προέκυψε, της απεργίας και του κόμπλεξ. οι συνθήκες που υπάρχουν.μπορεί να δημιουργήσει κάποιες επικές συνθήκες, ίσως να έχει δείξει και το πράσινο φως ότι ο κ. Αλίεφ ψάχνει για επίθεση στις ορεινές και βόρειες περιοχές του Καραμπάγκ για να μπορέσει να την ανακαταλάβει. Δηλαδή, το κίνητρο του κ. Αλίεφ δεν είναι από μέσα, αλλά έξω από τα σύνορά του.
Ένα άλλο θέμα είναι το Ισραήλ. Επί του παρόντος, ο Νετανιάχου έχει εισέλθει σε μια πολιτική δίνη με την άνοδο ακροδεξιών που δεν εγκρίνονται ακόμη και από τον πληθυσμό εντός των κατεχόμενων εδαφών και αυτή η πολιτική δίνη ανάγκασε τον Νετανιάχου να δανειστεί από την εξωτερική πολιτική και να τη χρησιμοποιήσει στην εσωτερική πολιτική. αργά Επομένως, τώρα ο κ. Νετανιάχου είναι θυμωμένος και στην πολιτική, τόσο εντός όσο και εκτός.
Λαμβάνοντας υπόψη την επίθεση στο έδαφος του Λιβάνου και της Λωρίδας της Γάζας και τις επιθέσεις που έχει πραγματοποιήσει στο έδαφος της Συρίας, κατά κάποιο τρόπο αυτή η επιχείρηση προκαλείται από την περιπλάνηση της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ, το οποίο είναι πολύ ευάλωτο και έχει έκταση 25.000 km, δεν θα εμπλακεί ποτέ με πολλές χώρες. Αυτό λοιπόν δείχνει ότι υπάρχει αυτή η περιπλάνηση.
Επιπλέον, έχει προκύψει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής και του Ισραήλ σχετικά με το πυρηνικό ζήτημα του Ιράν. Για το λόγο αυτό, η ομοιογένεια έχει χαθεί και ακόμη και ο ισραηλινός αρχηγός των επιτελείων έχει δηλώσει ότι μόνο εμείς είμαστε ικανοί να λύσουμε αυτό το πρόβλημα και δεν χρειαζόμαστε την Αμερική.
Δηλαδή, όταν το Ισραήλ δεν έκανε καμία κίνηση στην περιοχή χωρίς την εντολή των ΗΠΑ τις άλλες περιόδους της προεδρίας, τώρα επιδιώκει να λάβει μέτρα μόνο του, κάτι που δείχνει ότι το Ισραήλ έχει απομονωθεί. Και επειδή το Ισραήλ δεν έχει την πλήρη ικανότητα και η ευπάθειά του από το Ιράν είναι υψηλή, αναγκάζεται να δημιουργήσει κινήσεις στις περιοχές όπου έχει στρατηγική και κοινή συμμαχία και δεν είναι σύμμαχος, που μπορεί να αποδυναμώσει τη θέση του Ιράν ή, αν δεν μπορεί , το Ιράν σε ένα Πάρτε θέση επίθεσης ή προληπτικού πολέμου, αυτό έκανε ο γιος του Τζορτζ Μπους και επιτέθηκε στο Ιράκ μετά τις 11 Σεπτεμβρίου. Σημαίνει να αναγκάσουμε με κάποιο τρόπο το Ιράν να αναλάβει το προβάδισμα. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Βουλής του Αζερμπαϊτζάν ανακοίνωσε ότι η σχέση με το Ισραήλ δεν έχει καμία σχέση με κανέναν. Καθώς η σχέση μας με την Αρμενία δεν έχει καμία σχέση με κανέναν. Αλλά αντιτίθενται στη σχέση μας με την Αρμενία, αλλά δεν μας δίνουν το δικαίωμα να αντιταχθούμε στη σχέση τους με το Ισραήλ.
Στην εξωτερική πολιτική, δεν μπορούμε να αναγκάζουμε τις κυβερνήσεις να έχουν ή να μην έχουν σχέση με κάποιον, αυτό είναι δικαίωμα των κυβερνήσεων. Αλλά μιλάμε για απειλές, όχι για σχέσεις. Στην πραγματικότητα, μιλάμε για απουσία σχέσης. Αυτή η έλλειψη σχέσης προκαλεί εικασίες και η κερδοσκοπία προκαλεί ανασφάλεια και προκαλεί ένταση μεταξύ δύο χωρών που έχουν πολλά κοινά. Και μπορεί να ειπωθεί ότι η σχέση μας με τη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν είναι σε επίπεδο εμπλοκής, αλλά είναι γεμάτη ένταση. Αν δεν ελεγχθεί αυτή η ένταση, σίγουρα θα βγει εκτός ελέγχου.
Είναι δυνατόν το Αζερμπαϊτζάν να επαναλάβει το λάθος της Ουκρανίας και να γίνει αιτία πολέμου στην περιοχή ως εργαλείο για τη Δύση;
Το λάθος της Ουκρανίας δεν θα επαναληφθεί στο Αζερμπαϊτζάν. Θεωρούμε το Αζερμπαϊτζάν κράτος πληρεξούσιο, αλλά η Ουκρανία δεν είναι κράτος μεσολάβησης. Η Ουκρανία έγινε θύμα των αποτελεσμάτων των δυτικών και ανατολικών δυνάμεων. Αλλά δεν έχουμε τίποτα ως αποτέλεσμα των δυνάμεων της Ανατολής και της Δύσης στο Αζερμπαϊτζάν.
Αναγνωρίζουμε ακόμη και τα πιο μικρά κράτη, αλλά αυτό που κάνει το Αζερμπαϊτζάν είναι να μετατρέπει το αποτέλεσμα των δυνάμεων που φέρνουν την ειρήνη σε ένταση.
Από την άλλη, βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου και ενός πυρηνικού πολέμου. Αυτός ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος προκλήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Ρωσία ψάχνει για μια μεγάλη επίθεση και αυτό μπορεί να συμβεί τον Μάιο, επειδή συγκεντρώνει δυνάμεις, έχει κάνει υποχρεωτική τη στρατιωτική θητεία άνω των 18 ετών και εκκένωσε κάποιες βάσεις και η εκκένωση των βάσεων έδωσε στο Αζερμπαϊτζάν μεταφυσικές εξουσίες.
Δηλαδή, κατά τη γνώμη του Αζερμπαϊτζάν, ορισμένες ρωσικές βάσεις στην Αρμενία και τη Συρία ενδέχεται να εκκενωθούν και το Ισραήλ να επιδιώξει να τις καταλάβει ή να τοποθετήσει εκεί τις δυνάμεις πληρεξουσίου του. Αυτά είναι σχεδόν μεταφυσικά ζητήματα και δεν συμβαίνουν στην πράξη, γιατί οι περισσότερες βάσεις που εκκενώνονται στα βόρεια της Ρωσίας καταλαμβάνονται από το Ιράν.
Είναι αλήθεια ότι είμαστε το δεύτερο θύμα του ουκρανικού πολέμου οικονομικά, αλλά λόγω της στρατηγικής συμμαχίας που έχουμε με τη Ρωσία και λόγω του ουκρανικού πολέμου, έχουμε γίνει ισχυροί στην περιοχή.
Ο κ. Λαβρόφ χρησιμοποίησε επίσης μια πρόταση σχετικά με τη μέση λύση της Κίνας σχετικά με την ειρήνη στην Ουκρανία και είπε ότι εάν δεν εφαρμοστεί η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων χωρίς τη μονοπολικότητα της Αμερικής, δεν θα καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ο πόλεμος θα συνεχιστεί.
Τώρα το Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποιεί αυτό το θέμα, δηλαδή από αυτή τη δήλωση του κ. Λαβρόφ, φτάνουμε εδώ ότι αναζητούν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, αλλά πριν από αυτό πρέπει να ασχοληθούν με το ζήτημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Για το λόγο αυτό ο κ. Αλιάφ φοβάται γιατί συμβαίνει μια νέα εποχή και μια νέα τάξη πραγμάτων, μέρος της οποίας είναι η ένωση Ιράν και Σαουδικής Αραβίας και θεωρείται η νέα τάξη πραγμάτων της Μέσης Ανατολής. ειρηνευτική διαδικασία, μια ανακύκλωση δεν έχει τις χαμένες περιοχές της και όλα αυτά δείχνουν ότι το Ισραήλ αναζητά ένταση.
Από την άλλη, το Αζερμπαϊτζάν επιδιώκει επίσης να ανακτήσει τα εδάφη του, οι δύσκολες εκλογές στην Τουρκία είναι μπροστά και η αντιπαράθεση της έκβασης των εθνικιστών στην ίδια την Αρμενία είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Οι εθνικιστές δεν αναζητούν συμφωνία με την Τουρκία και άνοιγμα των συνόρων. Πολλοί Αρμένιοι εθνικιστές διαφωνούν και η γενοκτονία των Αρμενίων από την οθωμανική κυβέρνηση εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αρμενικής μεταφυσικής σκέψης.
Προηγουμένως, το Ιράν προσπάθησε να δημιουργήσει μια ισορροπία μεταξύ των σχέσεων μεταξύ του Ιράν, του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, έτσι ώστε και οι δύο γείτονες να είναι ικανοποιημένοι με αυτό το θέμα. Όμως, λαμβάνοντας υπόψη την ένταση που έχει προκύψει μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της χώρας μας, το Ιράν μπορεί να εγκαταλείψει αυτό το ζήτημα της δικαιοσύνης στις πολιτικές και εξωτερικές σχέσεις και να επιστρέψει στις κύριες σχέσεις που έχει με την Αρμενία και να την κάνει ισχυρότερη από το σημερινό επίπεδο.
Κατά τη γνώμη σας, το Ιράν πρέπει να συνεχίσει τη στρατηγική του συμπεριφορά ή να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τον Αλίεφ;
Είναι ενδιαφέρον ότι πιστεύουμε ότι το Ιράν δεν έχει ακόμη μια ιδιαίτερη στάση απέναντι στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Ακόμη και παρά τις μακροχρόνιες διαφορές, η συμπεριφορά του Ιράν ήταν ανεκτική.
Και αυτή η συμπεριφορά ήταν ανεκτή μέχρι τον πόλεμο του Καραμπάχ των 44 ημερών. Λόγω κάποιων συγγενειών που έχουμε με το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν το έχει θέσει στην κορυφή της εξωτερικής του πολιτικής.
