Πατώντας πάνω αριστερά στα σημαιάκια μπορείτε να μεταφράσετε τους στίχους του τραγουδιού αυτόματα σε ΑΓΓΛΙΚΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ - ΡΩΣΙΚΑ
(1) Της Ρωμιοσύνης ο καιρός έφθασε, ήλθε πάλι, όσο κι άν τήν συρρίκνωσαν οί φίλοι οί μεγάλοι, όσο κι αν τήν μειώσανε οι Ούννοι καί οι Φράγκοι.
(2) Κι οι Τούρκοι τό γνωρίζουνε πώς θά δικαιωθούμε, ότι άδικο επράξανε μπροστά τους θά τό βρούνε, κι οι Προφητείες κράζουνε καί τό διαλαλούνε.
(3) Τό ένα τρίτο θά χαθεί, τό δεύτερο θά φύγει, τό τρίτο τό καλύτερο στούς χριστιανούς θά γείρει, θά βαπτισθεί, θά μυρωθεί, χριστιανικό θά γίνει.
(4) Γιατί είναι κρυπτοχριστιανοί τόσους αιώνες τώρα, ζουν υπό απειλή, στερνή θανάτου ωρα, καί περιμένουν τήν στιγμή, τήν ποθουμένη ώρα.
(5) Θά ξημερώσει ενα πρωί, θά φθάσουμε ως τήν Πόλη, κι η Προφητεία θέ νά βγεί, νά μπούμε μέσα όλοι, θά ενωθουμε οί Ρωμηοί, θά γίνουμε ένα όλοι.
(6) Σάν έλθει τό ποθούμενο, σάν έλθει εκείνη η ώρα, απίστευτο θά φαίνεται, μετά από τόση μπόρα, απρόσμενο καί θαυμαστό τήν τελευταία ωρα.
(7) Τό θαύμα τότε θά γενεί απο του Χριστου τά χέρια, γιά κάποιους πού προσεύχονται μέ υψωμένα χέρια, λαμπάδες όρθιες φωτεινές, μακριά από κάθε ψέμα.
(8) Τά δάκρυα γίναν ποταμοί, ποτίσαν τήν ελπίδα, η Ρωμηοσύνη θα απλωθεί, καί θα αποκτήσει ρίζα, θά δεί κορμό, θά δει κλαδιά, καί θά είναι όλα καρπερά.
(9) Τήν Ρωμηοσύνη μήν τήν κλαις όσο κι άν τήν λαβώσαν, θα αναστηθεί σέ μιά στιγμή, όσο κι αν τήν πληγώσαν, σύντομα θα ελευθερωθεί, όσο κι αν τήν ματώσαν.
(10) Ηλθέ ο καιρός, ήλθε η στιγμή, γιά νά ξαναπετάξει, κι όσους παλιά τήν σκλάβωσαν, θά τούς αιφνιδιάσει, κι όσους παλιά τήν λάβωσαν, θά τούς διασκεδάσει.
(11) Γι αυτούς τούς λίγους άσκητες πού θυσιάσαν όλα, γονατιστοί στίς προσευχές, μέ της καρδιάς τά λόγια, λεπτές αγγελικές μορφές, χαριτωμένες, φωτεινές.
(12) Της Ρωμηοσύνης ο αετός θέ νά μεσουρανήσει, κι όλα τά άγρια όρνια θά τά διασκορπίσει, κι όλα τά όρνια από ψηλά κάτω στή γη θά ρίξει.
(13) Σάν άνεβει ψηλά εκει στόν τρούλο τόν γαλάζιο, μέ μιά φωνή αγγελική, θά πει λόγο καθάριο, θά πει λόγο προφητικό, θεσπέσιο, ουράνιο.
(14) Η δόξα κι η αναλαμπή ειναι στήν Ρωμανία, καί ο Σταυρός θά ξαναμπει εις τήν Αγια-Σοφία, καί ο Σταυρός θά υψωθεί ψηλά στήν εκκλησία.
(15) Πώς του Θεου τό θέλημα είναι μέ τήν αλήθεια, συμμάρτυρο, συμπάρεδρο, γιά των Ρωμηών τά δίκια, θά μαρτυρεί μέ Θείο φώς μέσα στης καρδιάς τά μύχια.
(16) Της Ρωμηοσύνης τά ενδοξα θά τά ξαναγευθουμε, μα εμεις νά προσευχόμαστε καί νά δακρυροουμε, μα εμεις νά γονατίζουμε καί νά παρακαλούμε.
(17) Ολα αυτά κι αλλα πολλά, θέλει ο Θεός νά δουμε, μα εμείς νά Τόν πιστεύουμε καί νά ομολογούμε, μά εμείς νά Τόν λατρεύουμε καί νά Τόν άγαπούμε, μά εμεις νά μετανιώνουμε καί νά ομονοούμε.
