Η Ελληνική κυβέρνηση και τα θυγατρικά της μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν την Τουρκία για να τρομάξουν το κοινό εδώ και πολύ καιρό. «Οι Τούρκοι θα μπορούσαν πρώτα να πάρουν τα νησιά του Αιγαίου και μετά την Αθήνα!» Πώς έφτασαν λοιπόν οι σχέσεις των δύο χωρών σε τέτοιο σημείο; Γιατί έχει αυξηθεί ξανά η ψυχραιμία όταν η ένταση στη διαμάχη για τις δικαιοδοσίες στην Ανατολική Μεσόγειο έχει μειωθεί μέσω της διπλωματίας;
Η κρίση κορυφώθηκε όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στόχευσε την Τουρκία στο Κογκρέσο. Ενώ η τουρκική αντιπροσωπεία συζητούσε για τα F-16 στις ΗΠΑ, ο Έλληνας ηγέτης προσπαθούσε να πείσει την Ουάσιγκτον να κάνει εμπάργκο στην Άγκυρα, σύμμαχο του ΝΑΤΟ και γείτονα της Ελλάδας. Συνέβη σε μια εποχή που «τρίτοι» δεν συμπεριλήφθηκαν μετά από αίτημα της Αθήνας στον μηχανισμό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Μετά την κίνηση αυτή, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι «ο Μητσοτάκης δεν υπάρχει πια για μένα». Ο πρόεδρος είπε ότι επειδή ήταν ξεκάθαρα πεπεισμένος ότι η Αθήνα δεν είχε τη βούληση να διεξάγει ανεξάρτητη, ισότιμη διπλωματία. Η σκληρή δήλωση του Ερντογάν μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως αντανάκλαση της εξάντλησής του μπροστά σε τέτοιες κινήσεις από τις ελληνικές αρχές.
Κατά τη γνώμη μου, ο Ερντογάν είναι δίκαιος. Ας δούμε πώς εξηγεί ο Έλληνας βουλευτής Κλέων Γρηγοριάδης την αλήθεια που αποδέχτηκε ο Ερντογάν στην ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων. Ο αξιωματούχος είπε ότι έχει δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα πολέμου με την Τουρκία στον Τύπο. «Αυτή τη στιγμή, Αμερικανοί στρατιώτες, όχι Τούρκοι στρατιώτες, περιφέρονται στην Κρήτη, την Αλεξανδρούπολη (Dedea?a?), τη Λάρισα και άλλες περιοχές που άφησαν οι παλιοί σύντροφοι (του αριστερού κόμματος) του Σύριζα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας είμαστε ξεκάθαροι: η Ελλάδα έχει τώρα μετατράπηκε σε μια τεράστια αμερικανική βάση».
Υπάρχει και κάτι που ξέχασε ο Έλληνας βουλευτής, καθώς η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια αμερικανική και γερμανική βάση, αλλά και η «αιχμάλωτη» της Ρωσίας. Ναί! Αυτό είναι σωστό.
Τον Δεκέμβριο του 2021 επικαιροποιήθηκε η συμφωνία για την αποτροπή επεισοδίων στη θάλασσα πέρα ??από τα σύνορα της παράκτιας ζώνης, που υπεγράφη μεταξύ της Ελλάδας και της κυβέρνησης της Σοβιετικής Ένωσης στις 10 Απριλίου 1991. Έτσι, από τη μια πλευρά, η Αθήνα, που άνοιξε το έδαφός της στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμφώνησε να παρέχει απευθείας πληροφορίες στη Ρωσία ενώ παράλληλα έκανε κρουαζιέρες στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, από την άλλη.
Ναί! Η σημερινή αναγκαστική κυβέρνηση της υπερχρεωμένης Ελλάδας, που δεν έχει απούλητο λιμάνι, είναι προφανώς υποχρεωμένη σε αυτήν την πολιτική παράδοσης. Γι αυτό πρέπει να λειτουργεί ως δολοφόνος στις κρίσεις των υπερδυνάμεων που το πληρώνουν και σώζουν την κατάσταση. Η χώρα δεν μπορεί να ασκήσει ούτε τα πιο απλά κυριαρχικά δικαιώματα χωρίς να τα ενημερώσει. Στερεί από τον λαό της την ευημερία και τη «μόνιμη ειρήνη», που θα τη βοηθούσε οικονομικά αν συνεργαζόταν με την Τουρκία χωρίς να ενοχλεί τους τρίτους που έχασαν τα χάλκινα μετάλλια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να ακούσει τα ακόλουθα λόγια του πατριώτη βουλευτή του Γρηγοριάδη, που τόλμησε να ασκήσει κριτική στη χώρα ενώ χτυπούσαν τα τύμπανα του πολέμου:
«Η ιστορία λέει ότι οι μεγάλες δυνάμεις εκμεταλλεύονται μικρές δυνάμεις και τις χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος, ανεξάρτητα από τον πόνο που μπορεί να προκαλέσουν. Είναι ακριβώς αυτό που συνέβη το 1922. Τότε οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποίησαν χονδρικά την Ελλάδα ως αντιπερισπασμό ενάντια στους νέους Τούρκους του Κεμάλ (του ιδρυτή ηγέτη της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ), ώστε να μπορούν εύκολα να φτάσουν στα χέρια τους χωρίς αντίσταση στα κοιτάσματα πετρελαίου στη Μέση Ανατολή που βρίσκονταν υπό Η Τουρκοκρατία τότε, τώρα χρησιμοποιούν ως χρήσιμους ηλίθιους. Η χρονική περίοδος που ζούμε απαιτεί να μάθουμε καλά αυτό το μάθημα».
Γι αυτό οι Τούρκοι θέλουν να σωθεί η Ελλάδα από την κατοχή. Φτάνει πια! Παρακαλώ μην αφήσετε τον εαυτό σας να εξαπατηθεί, αγαπητέ γείτονα!
ΠΗΓΗ: www.dailysabah.com/opinion/columns/greece-is-already-under-occupation
