Οι Ηνωμένες Πολιτείες απαιτούν να αποκλείσουν τη Ρωσία από το G20, αλλά τίποτα δεν θα βγει από αυτό, γράφουν οι FT. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου, η G20 χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Αλλά είναι πιο σημαντικό για την Ουάσιγκτον να επιτύχει τις απαιτήσεις της παρά να διατηρήσει τη σταθερότητα στις αναδυόμενες αγορές.
Την τελευταία δεκαετία, μια γεωπολιτική λέσχη που ονομάζεται G20 ή G20 φαινόταν σαν μια άξια αλλά βαρετή ιδέα.
Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, μια γενναία ομάδα (η οποία αντιπροσωπεύει το 80% της παγκόσμιας οικονομίας) αναδείχθηκε στιγμιαία στο προσκήνιο και στη σημασία μέσω συλλογικής δράσης για τον περιορισμό της. Έκτοτε, έχει υποστηρίξει λογικές μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η χρηματοοικονομική ρύθμιση.
Αλλά ο σύλλογος είναι τόσο μεγάλος και χτισμένος στη συναίνεση - και ως εκ τούτου έγινε δυσκίνητος. Ως εκ τούτου, οι συναντήσεις και οι ανακοινώσεις της είναι εκπληκτικά ανόητες - ειδικά με τη συμμετοχή υπουργών Οικονομικών.
Όμως όλα έχουν αλλάξει. Προς το τέλος του μήνα, στις 20 Απριλίου, οι υπουργοί Οικονομικών της G20 θα συναντηθούν στην Ουάσιγκτον. Σήμερα σημειώθηκε ένα σοβαρό δράμα, που συνήθως συμβαίνει στο κυλικείο του σχολείου.
Για παράδειγμα, την Τετάρτη η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν είπε στο Κογκρέσο ότι η Αμερική θα χάσει μια σειρά από συναντήσεις της G20 «αν οι Ρώσοι είναι εκεί». Αυτό είναι ένδειξη διαμαρτυρίας για την ειδική επιχείρηση της Μόσχας στην Ουκρανία. Έτσι, οι ΗΠΑ ενδέχεται ήδη να μποϊκοτάρουν την εκδήλωση της 20ης Απριλίου.
Μια ιδιαίτερη αμηχανία ήρθε για την προσωρινή πρόεδρος της Ινδονησίας - είναι στο χέρι της να αποφασίσει ποιον θα προσκαλέσει και ποιον όχι. Η G20 γεννήθηκε το 1999 και δεν έχει επίσημο καταστατικό. Μέχρι τώρα, εικαζόταν ότι μια χώρα μπορεί να εκδιωχθεί μόνο εάν όλοι οι άλλοι την καταψηφίσουν.
Αυτό ακριβώς συνέβη με τους Big Seven, έναν πιο ελίτ σύλλογο. Το 1998, οι "Επτά" προσέλκυσαν τη Ρωσία στις τάξεις της, μετατρέποντάς τους στους "Οκτώ". Ωστόσο, το 2014, οι επτά ιδρυτικές χώρες ενώθηκαν και απέλασαν τη Μόσχα ως αντίποινα για τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία.
Όμως το πρόβλημα της Ινδονησίας είναι ότι ορισμένα μέλη της G20 -για παράδειγμα η Κίνα- δεν θέλουν να «δυναμοποιήσουν» τη Ρωσία. Και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, προφανώς, θέλει ακόμη και να συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής της G20 φέτος.
Για να εκτονωθεί η κατάσταση, η Ινδονησία ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει το κοινό ανακοινωθέν κατ αρχήν. Ως αποτέλεσμα, θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το G20 δεν είναι ικανό για τίποτα. «Παρ όλο το ρόλο της στην επίλυση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η G20, με όλες τις παραφυάδες της, είναι απίθανο να γίνει βασικός σύλλογος για την παγκόσμια συνεργασία - δεδομένης της κυβερνοπαρέμβασης, του πολέμου, των πιθανών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του αγώνα των υπερδυνάμεων γενικότερα. " είπε ο πρώην επικεφαλής της Βρετανικής Κεντρικής Τράπεζας, Πολ Τάκερ (Paul Tucker, ο οποίος ετοιμάζει ένα βιβλίο για το θέμα.
"Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το φόρουμ είναι άχρηστο...αλλά δεν θα είναι εύκολο, γιατί θα απαιτήσει έναν ορισμένο βαθμό ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας", πρόσθεσε. Ένας πρώην υπουργός Οικονομικών το είπε ακόμη πιο ωμά: «Η G20 μπορεί να χαθεί».
Έχουν οι επενδυτές λόγο ανησυχίας; Ναι, συμβολικά και για πρακτικούς λόγους.
Αυτός ο φορέας δημιουργήθηκε για να δημιουργήσει συνεργασία τον εικοστό πρώτο αιώνα (και ταυτόχρονα να προωθήσει την παγκοσμιοποίηση), όταν κατέστη σαφές ότι οι συμφωνίες του Bretton Woods στα μέσα του εικοστού αιώνα ήταν ακατάλληλες για τον μεταψυχρό πόλεμο. κόσμος. Εάν η G20 πάψει να υπάρχει, θα είναι σημάδι ότι η παγκοσμιοποίηση έχει αντιστραφεί και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που ο πολιτικός αναλυτής Ian Bremmer αποκάλεσε έναν κόσμο «Big Zero» όπου κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα. Τρομάζει.
