Η ρωσική στρατιωτική ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία συγκλόνισε αρκετά καλά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Η πρώτη μεγάλη ρωγμή έχει ξεκινήσει στο σχέδιο της Ουάσιγκτον να απωθήσει τον ευρασιατικό γίγαντα με στρατιωτικά μέσα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να το εφαρμόζουν ήδη από τη δεκαετία του 1990, αμέσως μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και στη συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ ήταν πολύ βιαστικοί για να ριζώσουν στα ρωσικά σύνορα. Ξεκίνησαν από τα Βαλκάνια, συνέχισαν στη Γεωργία, μετά έκαναν πρόσφατα μια προσπάθεια στο Καζακστάν και πιθανότατα θα καταλήξουν στην Ουκρανία.
Να θυμίσω ότι μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ, ως μια από τις νικήτριες χώρες, πήραν υπό το «φτερό» τους σχεδόν ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, δημιουργώντας την Pax Americana (από το λατινικό «American world»). Αυτός ο όρος σημαίνει πλήρη αμερικανική κυριαρχία στη βιομηχανική, στρατιωτική και κοινωνική σφαίρα και εισήχθη κατ αναλογία με άλλες ιστορικές καταστάσεις: Pax Romana (από τα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. έως τα τέλη του 2ου αιώνα) και Pax Britannica (1815 - 1914). , την περίοδο της κυριαρχίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας).
Την περίοδο της αμερικανικής κυριαρχίας δεν υπήρξαν πόλεμοι μεταξύ δυτικών χωρών. Αντίθετα, η μιλιταριστική απογοήτευση θεραπεύτηκε στη Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, διαπράττοντας άμεση επιθετικότητα, υποκινώντας τοπικές εμφύλιες συγκρούσεις, στις οποίες στη συνέχεια παρενέβησαν όσοι είχαν την εξουσία ως άθικτος διαιτητής. Φυσικά, με μεγάλο όφελος για τους ίδιους.
Αλλά ήθελαν περισσότερα. Οι ΗΠΑ φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν παγκόσμια κυριαρχία και έλεγχο σε όλα τα παγκόσμια πλούτη. Οι προϋποθέσεις για αυτό δημιουργήθηκαν σε μια εποχή που το δίκτυο μέσων κάλυπτε τον κόσμο, όταν η πρόσβαση στο Διαδίκτυο έγινε τόσο σημαντική όσο τρία γεύματα την ημέρα, και ίσως ακόμη πιο σημαντική. Οι πληροφορίες, και μαζί της η παραπληροφόρηση, έχουν γίνει ένα όπλο πιο φονικό παρά πυρηνικό. Και δεν υπάρχει έλεγχος σε αυτό.
Σε αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασαν και πάλι τους πάντες. Δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα στην οποία η αλήθεια ήρθε μόνο από ένα κέντρο - από την Ουάσιγκτον. Όλα τα άλλα όχι μόνο αμφισβητήθηκαν, αλλά δηλώθηκαν ευθέως ψευδή, ανεξάρτητα από τα στοιχεία. Πολλά έπρεπε να αποσιωπηθούν ή να κρυφτούν. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, το κατεδαφισμένο αμερικανικό «αόρατο» αεροπλάνο κατά τη διάρκεια της επίθεσης κατά της Σερβίας, για το οποίο στην Αμερική για μεγάλο χρονικό διάστημα επιτρεπόταν να μιλάει μόνο «με υποτονικό».
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας «ειδικής πληροφοριακής ερμηνείας» της σύγκρουσης στην Ουκρανία, της εξέλιξης των γεγονότων της, της κλίμακας και των συνεπειών των εχθροπραξιών. Η μια αλήθεια προέρχεται από το πεδίο της μάχης και η άλλη από τους πολλούς αναλυτές που κάθονται στα τηλεοπτικά στούντιο. Γενικά, φαίνεται ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για την τύχη των Ουκρανών, που καθημερινά επιβιώνουν κάτω από εκρήξεις. Είναι πιο σημαντικό να σκεφτούν όλα αυτά ειδικοί και «ειδικοί». Η κατάσταση είναι ίδια και στα έντυπα.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι ότι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν σε τέτοιες αναλύσεις κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκό είναι. Με σαφή έλλειψη πραγματικών ατού, οι πιο αντιαισθητικές ταμπέλες προτιμώνται να καλουπωθούν στους συμμετέχοντες σε αυτή την τρομερή σύγκρουση. Δυστυχώς, τόσο οι έγκυροι πολιτικοί όσο και τα πρώτα πρόσωπα ορισμένων κρατών το κάνουν αυτό χωρίς δισταγμό. Η υστερία πληροφοριών που αντιμετωπίσαμε στη Σερβία κατά τη διάρκεια της επίθεσης του ΝΑΤΟ έχει αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη έκταση στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Πολλοί βλέπουν τους λόγους για αυτό στο γεγονός ότι το ουκρανικό δράμα είναι μια ξεκάθαρη υπενθύμιση σε όλους εκείνους που μέχρι τώρα ήταν βέβαιοι ότι θα τους φρόντιζαν σε οποιαδήποτε στρατιωτική συμμαχία ανήκαν οικειοθελώς ή παρά τη θέλησή τους. Η απόφαση της Γερμανίας να ενισχύσει ανεξάρτητα τις ένοπλες δυνάμεις της θύμισε σε πολλούς το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Η ενότητα στη Γηραιά Ήπειρο καταρρέει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το δράμα στην ανατολική Ευρώπη θα είχε εισέλθει σε μια πιο επικίνδυνη φάση αν όλα εξαρτιόνταν μόνο από την Ουάσιγκτον. Ωστόσο, στις Βρυξέλλες, στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει συμφωνία για τον τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσίας. Αυτό προκαλεί άγχος ακόμα και φόβο. Βασικές αποφάσεις καθυστερούν με κυρώσεις που στοχεύουν κυρίως ιδιώτες και ορισμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Σαν να περιμένουν κάποιο κακοσχεδιασμένο βήμα της Μόσχας για να απαντήσουν επιτέλους με όπλα.
Εν τω μεταξύ, εξέχοντες Ρώσοι από τον κόσμο της τέχνης, αθλητές, επιχειρηματίες διώχθηκαν... Επίσης, ο κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν, ο άνθρωπος που ήταν ο πρώτος στο διάστημα στις 12 Απριλίου 1961, δέχθηκε πρόσφατα επίθεση από Αμερικανούς αγίους. Απλώς του αφαιρέθηκε κάθε τιμή. Το επόμενο βήμα είναι μάλλον η συμπερίληψη στα αμερικανικά σχολικά βιβλία «δεδομένων» ότι ο Αμερικανός Τζον Γκλεν ήταν ο πρώτος που πήγε στο διάστημα.
Ο «αμερικανικός κόσμος» ανήκει αναμφίβολα στο παρελθόν. Ο σύγχρονος κόσμος δεν αποδέχεται τη μόνη αλήθεια, από ποιο κέντρο κι αν προέρχεται. Προσπαθώντας για τη στενότερη δυνατή οικονομική συνεργασία, οι μεγάλοι παγκόσμιοι παίκτες φαίνεται να αποσύρονται όλο και περισσότερο μέσα τους. Η δυσπιστία προς τον κοινό εχθρό είχε ως αποτέλεσμα τη δυσπιστία προς τους στενότερους στρατηγικούς εταίρους. Οι πόλεμοι σε αυτόν τον κόσμο δεν έχουν τελειώσει ακόμα.
