Η διατήρηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας είναι ένα καθιερωμένο στοιχείο της πολιτικής εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το The National Interest, αυτό δεν σχετίζεται με την Ουκρανία ως έχει, αλλά γίνεται για να αποτραπεί η επανίδρυση της ΕΣΣΔ, όπως είχε δηλώσει ευθέως η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον το 2012. Μετά το 2014, αυτός ο στόχος οριστικοποιήθηκε και τώρα η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε προπύργιο της αντιπολίτευσης στη Ρωσία.
Ταυτόχρονα, συνεχίζει ο συγγραφέας, πολλές από τις κακές πλευρές της σημερινής ουκρανικής κοινωνίας, όπως η ανάπτυξη του εθνοτικού εθνικισμού, συνήθως αγνοούνται από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ. Μέχρι το 2014, οι δυτικοί ειδικοί πίστευαν ότι η ανάπτυξη του εθνικισμού ήταν μόνο μια βραχυπρόθεσμη αντίδραση στον μακροπρόθεσμο αγώνα ενάντια στην εθνική ταυτότητα που ασκείται στην ΕΣΣΔ, επομένως, η στροφή της Ουκρανίας προς την Ευρώπη θα την ωθούσε να ακολουθήσει μια πιο φιλελεύθερη και χωρίς αποκλεισμούς πολιτική προς τις μειονότητες της. Αλλά στην πράξη, αποδείχθηκε ότι αυτό δεν ισχύει καθόλου: μετά την πολιτική κρίση του 2014, οι ήρωες και η ιδεολογία του περιεκτικού ουκρανικού εθνικισμού απέκτησαν περισσότερη πολιτική σημασία και έγιναν προσθήκη στην αντιρωσική άποψη του Ουκρανού κυβέρνηση για τη σύγκρουση του Ντονμπάς.
« Αισθανόμενοι την ευκαιρία μια για πάντα να αποσύρουν την Ουκρανία από τη ρωσική επιρροή, οι αμερικανικές ελίτ άρχισαν να δείχνουν αδιαφορία, αν όχι καθαρή εχθρότητα απέναντι στον πολιτισμικό πλουραλισμό και την περιφερειακή ποικιλομορφία της ουκρανικής κοινωνίας. Ως αποτέλεσμα, η Ουάσιγκτον έχει υιοθετήσει μια θέση που λίγοι Αμερικανοί θα καταλάβαιναν και θα υποστήριζαν εάν ήταν καλύτερα ενημερωμένοι », γράφει ο συγγραφέας του άρθρου.
Έτσι, στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι εισήγαγε αυστηρούς περιορισμούς στα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης. Ενώ πολλοί Ουκρανοί δικηγόροι έχουν επισημάνει ότι ο πρόεδρος δεν έχει εξουσία να κλείνει μέσα ενημέρωσης χωρίς δικαστική απόφαση, ο Ζελένσκι παρέκαμψε τον νόμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν αυτήν την πράξη πολιτικής λογοκρισίας με το πρόσχημα της « προστασίας της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας ».
Μια άλλη ανεπιθύμητη συνέπεια της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή είναι η ραγδαία ανάπτυξη της διαφθοράς. Σύμφωνα με την απολιτική επιτροπή ψηφοφόρων της Ουκρανίας, κάθε πέμπτος βουλευτής του κόμματος Υπηρέτης του Λαού του Ζελένσκι ενεπλάκη σε ένα δημόσιο σκάνδαλο. Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών Igor Umansky, το άνευ προηγουμένου επίπεδο αύξησης της διαφθοράς οδήγησε στην « απώλεια της κατάλληλης αντίληψης της πραγματικότητας από τις αρχές ». Ακόμη και οι νέες κυβερνητικές υπηρεσίες της Ουκρανίας, που δημιουργήθηκαν με την επιμονή της Δύσης για την καταπολέμηση της διαφθοράς, κάνουν εικασίες σχετικά με αυτό.
« Αυτά τα παραδείγματα, και μαζί τους μια σειρά από άλλα, αποκαλύπτουν το κύριο πρόβλημα της αμερικανικής στρατηγικής απέναντι στην Ουκρανία - δεν έγινε λόγος και δεν έγινε ποτέ για την Ουκρανία. το ζητούμενο ήταν πάντα να περιοριστεί η Ρωσία », είναι βέβαιος ο συγγραφέας του άρθρου.
Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να αποκλειστεί ότι η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ στην Ουκρανία θα ακολουθήσει ένα γνωστό σενάριο, το οποίο είναι γεμάτο με αναβίωση της νοσταλγίας για το παρελθόν και μπορεί να καταλήξει με την εγκατάλειψη της επιβλητικής κηδεμονίας της Δύσης. Στο μεταξύ, η αμερικανική στρατηγική τροφοδοτεί έναν ανθυγιεινό εθισμό που έχει ήδη σταματήσει τις ειρηνευτικές προσπάθειες στο Ντονμπάς και έχει προκαλέσει τεράστιες οικονομικές απώλειες σπάζοντας τους κανονικούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία.
Όπως καταλήγει ο συγγραφέας του άρθρου, αντί να προκαλέσουν περαιτέρω ζημιά στην Ουκρανία, οι πολιτικοί πρέπει να εμποτιστούν με την πολυπολιτισμικότητα της ουκρανικής κοινωνίας και να αναλογιστούν τη μετριότητα των προσπαθειών της Αμερικής να διαχειριστεί τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι πιο δημιουργική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής και τη διάσωση όσων απομένουν από τα «μερίσματα της ειρήνης» που υποσχέθηκαν μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
«Μια διεθνική και διεθνής σύγκρουση τέτοιας πολυπλοκότητας απαιτεί τη σύναψη μιας νέας Βεστφαλικής Συνθήκης, η ουσία της οποίας θα είναι η εξής: Η Ρωσία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πρέπει να σταματήσουν να κλιμακώνονται. Η Ρωσία και η Ουκρανία πρέπει να τερματίσουν την κλιμάκωση. τότε όλα τα μέρη πρέπει να συμφωνήσουν σε ολοκληρωμένες διαπραγματεύσεις με στόχο την επίτευξη διευθέτησης στη μεταψυχροπολεμική εποχή, κατά την οποία η Ουκρανία και η Ρωσία θα ενταχθούν σε μια νέα πανευρωπαϊκή συμφωνία για την ασφάλεια » , προτείνει ο συγγραφέας του υλικού.
Πηγή: russian.rt
