?διόχειρη ?πιστολή το? Κωνσταντίνου Πάσσαρη: Η δύναμη του θεού έναν αδίστακτο κακοποιό τον έκανε έναν μετανοημένο χριστιανό

Ψυχή μου, πρόσεξε!

Μην μπλεχτείς και μ΄αυτό.

Μην σπεύσεις να κρίνεις άλλους σύμφωνα με την δική σου «δικαιοσύνη».

Άφησε και τον Θεό να κάνει κάτι…

? π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, «? ?γιος τ?ν φυλακισμένων» ?πως χαρακτηριζόταν, ε?χε ?ναφέρει στό ΑΠΕ – ΜΠΕ σ? μία συνέντευξή του:

«??ν πεθάνω σ? κάποια φυλακ? θ? ε?ναι γι? μένα τ? μεγαλύτερο κέρδος. Θέλω ν? πεθάνω πάνω στ? καθ?κον, ε?τε στ?ν δρόμο γι? κάποιο σωφρονιστικ? ?δρυμα ? κατ? τ?ν ?πιστροφή μου πρ?ς τ? σπίτι. ? Χριστ?ς πέθανε ?π? ?γάπη γι? τ?ν ?νθρωπο. Α?τ? ε?ναι τ? τέρμα, τ? τέλειο κα? τ? ?ριστο».

? ?διόχειρη ?πιστολ? το? Κωνσταντίνου Πάσσαρη πρ?ς τ?ν πνευματικό του πατέρα, π. Γερβάσιο, ?ποτελε? ο?σιατικ? ?να ?ποχαιρετιστήριο γράμμα, γεμάτο ?ν Χριστ? ?γάπη κα? ε?γνωμοσύνη γι? ?λα ?σα π?ρε ?π? τ?ν γέροντά του κα? ?ποδεικνύει ξακάθαρα, γι? ?λλη μία φορά, ?τι ? μετάνοια στ?ν πίστη μας δ?ν ε?ναι ποτ? ?κπρόθεσμη…

(Τ? Ρωμαίικο ?δοιπορικ? ?ντέγραψε τ?ν ?πιστολή, πρ?ς βοήθειαν τ?ν ?ναγνωστ?ν του, διότι σ? κάποια σημε?α δ? διακρίνονται ξεκάθαρα τ? γράμματα το? συντάκτη.)

Διαβάστε παρακάτω σ? ?ντιγραφ? ?λλ? κα? σ? προτότυπο τ?ν ?διόχειρη ?πιστολή…

«Τ? ?θος, ? χαρακτ?ρας, τ? ?ργο κα? τ? μεγαλε?ο τ?ς ψυχ?ς το? γέροντα ε?ναι σ? ?λους γνωστά. ?ταν ?νας ταπειν?ς κα? ?ληθιν?ς ?κπρόσωπος το? Θεο?. ?ταν ?πλός, προσιτός, καλόκαρδος, μεγαλοθυμ?ς κα? ε?χε μ? τ? παραπάνω, ?ν κα? προσπαθο?σε ?πιμελ?ς ν? τ?ς κρύψει, ?λες τ?ς ?ρετ?ς πο? θ? περίμενε κανε?ς ?π? ?ναν ?ληθιν? κα? ε?συνείδητο ?ρθόδοξο ?ερέα τ?ς ?κκλησίας. Φαντάζομαι γι? α?τ? τ? χαρακτηριστικά του, θ? μιλήσουν ?λλοι πολ? καλύτερα κα? ?κριβέστερα ?π’ ?τι ποτ? θ? μπορο?σα ν? τ? κάνω ?γώ. ?γ? θέλω ν? π? δύο – τρία πράγματα, μέσα ?π? τ?ν καρδιά μου, γι? τ? π?ς βίωσα τ?ν σχέση μου μ? τ?ν πνευματικό μου πατέρα, ?δερφό μου, φίλο μου, καθοδηγητή μου κα? ?,τι ?λλο ?ταν γι? ‘μένα κα? πο? τ? λόγια δ?ν μπορο?ν μ? ?κρίβεια ν? περιγράψουν τ?ν μυστικ? σχέση πο? δημιουργε?ται ?νάμεσα στ?ν πνευματικ? πατέρα κα? τ?ν υ?ό του. Τ?ν ?νθρωπο πο? ?νιωσα ?τι μ? ?γάπησε περισσότερο ?π? ?ποιονδήποτε ?λλον ?νθρωπο, τ? στιγμ? πο? ε?χα ?νάγκη τ?ν ?γάπη περισσότερο ?π? ?τιδήποτε ?λλο. Μιλάω φυσικ? γι? τ?ν ?ληθιν? κα? ?νιδιοτελή ?γάπη το? Χριστο?. Δ?ν ε?μαι ?φελής, ο?τε ε?κολόπιστος ?νθρωπος, ?ζησα τ? ζωή μου σ’ ?να περιβάλλον ?που τ? λόγια δ?ν ?χουν καμία ?ξία κα? μονάχα ο? πράξεις μετρ?νε. Τ?ν γέροντα πρ?τα τ?ν ?ποπτεύθηκα κα? τ?ν μελέτησα προσεκτικά. Μο? ?ταν δύσκολο ν? πιστέψω ?τι ?πάρχει στ’ ?λήθεια τέτοιος ?νθρωπος. ?κτ?ς ?π? τ?ν π. Μ?ρκο Μανώλη, στ?ν ?φηβεία μου, δ?ν ε?χα ξαναδε? κάτι παρόμοιο. Ποτ? δ? μο? ζήτησε κάτι ?πιτακτικ? ? ?πέβαλε ?τιδήποτε. Σ? ?,τι μ? βοήθησε κα? μο? χάρισε ?πλόχερα, πνευματικ? ? ?τιδήποτε ?λλο, ο?τε τ? ε?χαριστ? δ?ν περίμενε ? ?θελε. ?ταν ?βλεπε τ?ς ?δυναμίες μου, κα? τ? ?βλεπε ?λα, τίποτα δ?ν το? ξέφευγε, μ? ?πομονή, συγχώρεση κα? ?γάπη προσπαθο?σε ν? μ? δυναμώσει. Προσπαθο?σε πάντοτε ν? μ? καταλάβει κα? ν? φτάσει στ? ρίζα τ?ν πραγμάτων, ε?χε φτάσει ν? μ? γνωρίζει καλύτερα ?π? ?τι γνώριζα ?γ? τότε τ?ν ?αυτό μου. ? διαφορ? μας ?ταν τεράστια, ?λλ? κατάφερνε ν? κατεβαίνει στ? ?πίπεδό μου γι? ν? μ? σηκώσει ?ταν γι? ‘μένα ?ταν ?δύνατο ν? σηκωθ? μόνος μου. Γινόταν ? θέλησή μου γι? ?γ?να κα? τ? σωτηρία, ?ταν ? δίκη μου θέληση μ? ?γκατέλειπε. Χρόνια ?λόκληρα προσευχόταν στ?ν Κύριο γι? ‘μένα, ?σως περισσότερο ?π’ ?τι προσευχόμουν ?γ? γι? τ?ν ?αυτό μου. Γι? τ?ν ?γάπη το? Χριστο? κα? το? ?δελφο? ?πέμενε τ? πάντα μ? ?πομονή, τ?ς συνεχόμενες πτώσεις, τ?ς ?τελε?ς ?ξομολογήσεις, τ?ν ρ?θυμία, τ?ν ?χαριστία, τ?ν κατάκριση το? κόσμου πο? δ?ν κατάλαβε τ?ς προθέσεις του. Τ? πάντα σκέπαζε κα? ?πέμενε ? γέροντας, ?χοντας ?μπιστοσύνη στ?ν Κύριο ?τι μπορε? ν? σώσει κα? τ?ν μεγαλύτερο ?μαρτωλό. ?,τι κα? ν? συνέβαινε στ? ζωή μου, ?σο μεγάλοι κα? πολυπληθε?ς ?ταν ο? πειρασμοί, ?ξερα πάντα ?τι θ? βρ? καταφύγιο κα? ?σφάλεια στ?ν γέροντα κα? λύση σ? ?ποιοδήποτε πρόβλημα. ?ταν ?ταν σχετικ? ?γιής, ?λλ? κα? ?ργότερα, δ?ν ?π?ρχε στιγμ? τ?ς ?μέρας πο? δ?ν θ? ?φηνε ?,τι ?κανε γι? ν? μ? ?κούσει κα? συμβουλεύσει. Δ?ν ?π?ρχε θυσία ? κόπος πο? δ?ν θ? ?πέβαλε στ?ν ?αυτ? του ? γέροντας γι? ‘μένα κα? πιστεύω γι? κάθε πνευματικό του παιδί. ? γέροντας τίποτα δ?ν ?ποστρεφόταν κα? μισο?σε περισσότερο ?π? τ?ν ?μαρτία, ? ?διος ?γωνιστ?ς κα? βιαστ?ς ?ταν σκληρ?ς μ? τ?ν ?αυτό του κα? ?φάνταστα ?πιεικ?ς μ? το?ς συνανθρώπους του. ?ξερε ν? διαχωρίζει τ?ν ?μαρτία ?π? τ?ν ?νθρωπο κα? α?τ?ν πάντοτε τ?ν σκέπαζε μ? τ?ν κατανόηση κα? τ?ν ?γάπη του, ?πως θ? ?κανε Α?τ?ς πο? ?γαπο?σε κα? ?κολουθο?σε ? γέροντας ?λη του τ? ζωή, ? Κύριος. Κα? ?κριβ?ς γι? τ?ν ?γάπη Α?το? κα? το? σώματός Του, τ?ν ?κκλησία, ?ταν ?συμβίβαστος μ? τ?ν ?λλοίωση ? καταπάτηση τ?ν δογμάτων, τ?ν κανόνων τ?ς παράδοσης κα? κάθε ε?δους α?ρεσης ? νεωτερισμο?. ?θελε τ?ν πίστη μας καθαρ? κα? ?νόθευτη κα? γι’ α?τ? ?κόμα προσπαθο?σε ν? μ?ς τ?ν διδάξει, ?πως τ?ν παρέλαβε ? ?διος, καθαρ? κα? ?ρθόδοξη. Γι? ‘μένα, α?τ? ? συμπεριφορ? το? γέροντα, σ? μία περίοδο ?που ε?χα πολλ?ς ?μφιβολίες, ?κόμη κα? γι? τ?ν ?δια τ?ν ?παρξη το? Κυρίου, ?ταν ? μοναδικ? ?διαμφισβήτητη ?πόδειξη ?τι πρέπει ν? ?πάρχει κάτι πολ? περισσότερο ?π’ ?τι μπορ? ν? νιώσω ? ν? καταλάβω ?κείνη τ? στιγμ? κα? γι’ α?τ? θ? πρέπει ν? ?πιμείνω στ?ν προσπάθεια, ?στω κα? ?ν δ?ν ?βλεπα κάποιο νόημα. Κα? τελικ? δ?ν ?πογοητεύτηκα καθόλου. ? γέροντας μο? γνώρισε τ?ν Θεό, ?ναν διαφορετικ? Θε? ?π’ ?τι ε?χα ?κούσει, γνώριζα ? περίμενα. Τ?ν Θε? τ?ς ?γάπης, τ?ς συγχώρεσης, τ?ς χαρ?ς, το? φωτός, τ?ν Θε? πο? ?ξίζει ν? ?μπιστεύεσαι μ? ?λο σου τ? ε?ναι, γιατί ποτ? δ? θ? σ? ?γκαταλείψει ? ?πογοητεύσει. Α?τ?ς ?ταν κα? ? κεντρικ?ς ?ξονας τ?ς ζω?ς κα? το? κηρύγματος το? γέροντα. ?γάπη πρ?ς τ?ν Θε? κα? τ?ν συνάνθρωπο, συγχώρεση, ?λεος κα? ?πόλυτη ?μπιστοσύνη στ? θέλημα κα? στ?ν πρόνοια το? Θεο?. Α?τ? δ?ν τ? κήρυττε ? γέροντας ?πειδ? ε?ναι μόνο γραμμένα στ? Ε?αγγέλιο, α?τ? τ? ζο?σε κα? τ? ?πραττε ? γέροντας μ? ?λες τ?ς δυνάμεις του. Δ?ν ?χω καμία ?μφιβολία ?τι ? γέροντας θ? μπορο?σε ν? κηρύττει ?ναλύοντας ?ψηλ?ς θεολογικ?ς ?ννοιες, ?λλ? ποτ? δ?ν τ?ν ?κουσα ν? πε? ?τιδήποτε πο? δ?ν τ? πίστευε κα? βίωνε ? πο? δ?ν θ? καταλάβαινε κα? ? τελευτα?ος ?κροατ?ς το? κηρύγματός του. ? ?διος μισο?σε τ?ν προβολή, τ? πάντα τ? ?κανε γι? τ? δόξα το? Θεο?, τ?ς ?κκλησίας το? Κυρίου κα? τ?ς πατρίδας πο? ?γαπο?σε πολ? κα? ?γωνιο?σε γι? τ?ν τύχη τ?ς ?κατάπαυστα. ?πάρχουν πολλ? πράγματα πο? θ? μπορο?σα ν? π? γι? τ?ν γέροντα, ?ρισμένα ?π? α?τ? θαυμαστ? πράγματα κατ? τ? γνώμη μου, ?μως προτιμ? ν? τ? κρατήσω στ?ν καρδιά μου κα? νομίζω ?τι ?σως ?τσι ν? ?πιθυμο?σε κα? ? γέροντας. Λυπ?μαι ?φάνταστα πο? τ?ς τελευτα?ες μέρες τ?ς ζω?ς του στ? γ?, δ?ν μπόρεσα ν? σταθ? δίπλα του κα? δίπλα στ?ς ?δελφές, ?μως δ?ν ?ταν ?πιλογή μου, ?τσι ?πέτρεψε ν? συμβε? ? Κύριος. Σωματικ? θ? νιώθουμε τ?ν ?πουσία το? ?μορφου χαμόγελού του, τ?ν γλυκι? λάμψη το? προσώπου του, τ?ν ζεστή σ?ν παιδική του φωνή, ?μως πνευματικ? ε?ναι κα? θ? συνεχίζει ν? παραμένει δίπλα μας. ? γέροντας πάντα ?λεγε ?τι ? θάνατος δ?ν ε?ναι τίποτα, ?πλ?ς τ? πέρασμα πρ?ς τ?ν ?ληθιν? ζωή, ?ποιος τ? πιστεύει τ? πιστεύει. ?γ? πιστεύω π?ς ? γέροντας ζε? κα? μαζ? μ? τ?ν π. Μ?ρκο κα? ?λους τούς ?γίους προσεύχεται στ?ν Κύριο γι? τ?ν σωτηρία μας κα? θ? συνεχίζει ν? μ?ς στηρίζει μ? τ?ς προσευχές του. Πιστεύω ?πίσης, ?τι δ?ν ?πάρχει πραγματικ? πνευματικ? παιδ? το? γέροντα, πο? δ? γνωρίζει ποι? ε?ναι τ? καθ?κον του ?π’ ?δ? κα? πέρα κα? π?ς πρέπει ν? βαδίζει στ? ζω? γι? τ?ν δόξα το? Θεο? κα? στ? μνήμη το? π. Γερβάσιου, το? ταπεινο? κα? ε?λικριν? ?ερομονάχου το? Θεο? κα? τ?ς ?κκλησίας μας, τ?ν γέροντά μου κα? πατέρα μου.

Καλ? παράδεισο γέροντα, ν? ε?χεσαι κα? γι? ‘μ?ς το?ς ?μαρτωλούς, ν? δώσει ? Θε?ς ν? ?νταμώσουμε πάλι ?λοι μαζί, ?κε? πο? μ? τόσες θυσίες κα? κόπους ?πιθυμο?σες ν? μ?ς στείλεις ?λους, στ?ν μακαριστ? α?ωνιότητα, ?νωμένοι, μέσα στ? φ?ς κα? στ?ν ?γάπη το? Θεο?. Α?ωνία σου ? μνήμη.»
Κωνσταντ?νος