Του Νικόλαου Π. Νικολακόπουλου, Δικηγόρου
Η προστασία της γενετήσιας ελευθερίας, αξιοπρέπειας, εκμετάλλευσης, ασέλγειας και του βιασμού αποτελούν θεμελιώδεις κατακτήσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος, του κράτους δικαίου και του κοινωνικού μας πολιτισμού. Μάλιστα, προβλέπεται ιδιαίτερη προστασία σε αυτά τα θέματα, ακριβώς διότι αποτελούν προέκταση της ανθρώπινης αξίας και όχι απλά της εκάστοτε κοινωνικής ηθικής. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι παραβιάσεις τους προκαλούν ιδιαίτερα το κοινωνικό αίσθημα και δημιουργούν έντονη κοινωνική αντίδραση.
Τις τελευταίες ημέρες απασχολούν την κοινή γνώμη ζητήματα προσβολής των ανωτέρω ελευθεριών, ένεκα καταγγελιών εις βάρος «γνωστών» προσώπων. Βέβαια τέτοιου είδους προσβολές δεν περιορίζονται ούτε στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ούτε στα συγκεκριμένα δημόσια πρόσωπα. Αντιθέτως, (αν και δυστυχώς δεν τονίζεται ιδιαιτέρως) λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα συνεχώς εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις κοινωνικές ομάδες πληθυσμού.
Σε πολλές περιπτώσεις επέρχεται δικαιοσύνη, καταδικάζονται οι ένοχοι και δικαιώνονται τα θύματα. Άλλοτε πάλι, αθωώνονται οι καταγγελλόμενοι ως θύτες, ελλείψει αποδεικτικών ή ψευδών στοιχείων των καταγγελλόντων. Σίγουρα, υπάρχουν περιπτώσεις οι οποίες ουδέποτε καταγγέλλονται και δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Το ιδιαίτερο πρόβλημα έγκειται στην πραγματική δυσκολία εκ μέρους των θυμάτων καταγγελίας αυτών, είτε ελλείψει αποδεικτικών μέσων, είτε λόγω ψυχικής καταπίεσης, εξάρτησης ή και άσκησης εξουσίας των θυτών εις βάρος τους.
Είναι σίγουρο ότι η Δικαιοσύνη μέσω των οργάνων της θα διερευνήσει κάθε αναφορά και θα αναζητήσει την αλήθεια αποδίδοντας δίκαιο βάσει των στοιχείων. Ακόμη, είναι βέβαιον ότι απαιτείται ιδιαίτερη νομοθετική ρύθμιση στην προστασία των γενετήσιων ελευθεριών, των θυμάτων, της ποινικής μεταχείρισης των δραστών και της εκτέλεσης των ποινών.
Όμως, το ζήτημα δεν είναι μόνον νομικό. Δεν πρέπει να απασχολεί την κοινωνία και το κράτος δικαίου μόνον το θέμα της απόδειξης, της παραγραφής, της ποινικής μεταχείρισης και της τυχόν τιμωρίας των ενόχων. Το ζητούμενο είναι η πρόληψη και η αποφυγή τέτοιων παράνομων πράξεων.
Δεν αρκούν οι καταγγελίες! Δεν αρκούν οι δίκες στα ΜΜΕ και οι εντυπωσιασμοί!
Απαιτείται τόλμη εκ μέρους των θυμάτων. Όποιος/-α υπέστη τις ανωτέρω πράξεις πρέπει να βρίσκει το θάρρος και την ψυχική δύναμη να το καταγγέλλει αμέσως στην δικαιοσύνη, προκειμένου να διερευνώνται τα περιστατικά και να αποδίδεται δικαιοσύνη. Πρέπει η πολιτεία να ενεργοποιήσει θεσμούς και μηχανισμούς προστασίας των υποκειμένων, πριν καταστούν θύματα. Αλλιώς παρατηρείται κατάχρηση.
Παραβιάζονται εξίσου θεμελιώδη δικαιώματα όπως το τεκμήριο αθωότητας, η ανθρώπινη αξία, η ισότητα κλπ. Η δημόσια διαπόμπευση ενός προσώπου και η έκδοση καταδικαστικής οπαδικής απόφασης εις βάρος του, δίχως αποδεικτικά στοιχεία ή και καταδίκη, συνιστά τη μεγαλύτερη παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου, των εθνικών κεκτημένων και του διεθνούς δικαίου, όμοια με την παραβίαση των ανωτέρω ελευθεριών.
Σήμερα, εν πολλοίς, επικρατεί η κοινωνική απαξίωση και κατακραυγή πριν την απονομή δικαιοσύνης ή και χωρίς αυτή. Δικάζουν και καταδικάζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης οι πολίτες, δίχως προηγουμένως να έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη, έστω και σε προκαταρκτικό στάδιο. Αυτό οδηγεί από μόνο του σε βαρβαρότητα και νομική ακρότητα.
Για να προστατευθούν η κοινωνία και οι θεσμοί ένα είναι σίγουρο: τα θύματα αυτών των πράξεων πρέπει να κινηθούν άμεσα προς την σωστή κατεύθυνση, η οποία δεν είναι άλλη από την δικαιοσύνη.