Παγκόσμια οικονομική κρίση, ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας;

Το συγκεκριμένο άρθρο αφορά καθαρά προσωπικές σκέψεις και απόψεις του αρθρογράφου σύμφωνα με την μικρή εμπειρία ζωής που έχει. Στα πλαίσια ελευθερίας λόγου και έκφρασης θα δωθεί μια άλλη προσέγγιση στο θέμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Τι είναι οικονομική κρίση;

Οικονομική κρίση είναι η συνεχόμενη οικονομική ύφεση, η γενική πτώση της ζήτησης, η μείωση πραγματικών εισοδημάτων και η αυξανόμενη ανεργία.
Αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την γενικότερη κατάρρευση της οικονομίας.

Τώρα ερχόμαστε στο ποιος δημιουργεί την οικονομική κρίση;
Ένα πρωί ξυπνάμε και είμαστε μέσα στην κρίση;
Φυσικά και όχι!
Αλλά τι γίνεται;
Γιατί δεν προέβλεπαν τα κράτη την οικονομική κρίση που έρχεται για να την σταματήσουν;
Τόσοι οικονομολόγοι ανά τον κόσμο κανείς δεν κατάλαβε τίποτε;
Παλαιότερα παρόλο που περνούσαν τρομερές καταστροφές τα κράτη, από πολέμους και διάφορα μαζικά γεγονότα  γιατί ανέκαμπταν γρήγορα;
Μήπως κάποιος κερδίζει από την συνεχόμενη  οικονομική κρίση;

Όλα τα προβλήματα  δημιουργούνται στην γη από τον παράγοντα άνθρωπο!
Τίποτε δεν γίνεται από παρθενογένεση, όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος από τα ανθρώπινα χέρια.

Έχουμε αναρωτηθεί άραγε τι συμβαίνει σε διάφορες υποανάπτυκτες χώρες όπως πχ η Αφρική που κατεξοχήν είναι φτωχή περιοχή σε βιοτικό επίπεδο;
Γιατί να βρίσκονται οι άνθρωποι εκεί σε  αυτή την οικονομική ανέχεια και κατάσταση;
Τι παραπάνω έχω εγώ, ή ο κάθε ένας από εμάς, από τους ανθρώπους εκεί;
Μήπως έχουμε περισσότερο μυαλό;
Μήπως είμαστε ανώτερος λαός;
Πολλά μήπως θα μπορούσαμε να πούμε.

Η απάντηση είναι πως όχι, ούτε μυαλό έχω περισσότερο από αυτούς τους ανθρώπους, ούτε κάποια ιδιαίτερη  ικανότητα που να τους κάνει να μειονεκτούν συγκριτικά με εμένα.
Όλοι οι άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουμε απολύτως το ίδιο μυαλό, όλοι οι άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουμε τις ίδιες ανάγκες, αλλά και τις ίδιες λειτουργίες.
Αυτό που μας διαχωρίζει είναι οι δυνατότητες που μας δίνονται σε σχέση με τη δική μας θέληση και προσπάθεια να τις εξελίξουμε.

Αναρωτηθήκατε ποτέ εάν σε χώρες με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο δόθηκε η δυνατότητα στους ανθρώπους εκεί να δείξουν τι πραγματικά αξίζουν και να συγκριθούν ισάξια μαζί μας;
Την απάντηση θα  την δώσω εγώ.
Όχι, δεν τους έχουν δοθεί οι δυνατότητες, ίσως γιατί κάποιοι αποφασίζουν ανά τον κόσμο για εμάς χωρίς εμάς.

Εν έτη 2021 είναι δυνατόν να πεθαίνουν μωρά παιδιά ανά δευτερόλεπτο από την πείνα ή την έλλειψη νερού;
Οι υποτιθέμενοι πολιτισμένοι λαοί είναι αναπαυμένοι από αυτό το γεγονός;
Απ’ ότι φαίνεται για να μην το αλλάζουν, είναι.
Κατά τα αλλά είμαστε πολιτισμένοι λαοί, έχουν γεμίσει ψυχολογικά προβλήματα οι υποτιθέμενοι πολιτισμένοι λαοί.

Προτρέπω ο κάθε άνθρωπος να κάνει  ένα ταξίδι στην Αφρική ή σε κάποια φτωχή χώρα, αν θέλει  να δει  πως είναι η πραγματική  ευτυχία.
Μου είχε πει ένας ηλικιωμένος κάποτε, όσο περισσότερο πλούτο έχει ένας λαός τόσο περισσότερη  φτώχεια θα έχει ο κόσμος εκεί. (Η Αφρική να τονίσω φημίζεται για τα πολύτιμα ορυκτά πετρώματα!)

Στον κόσμο του σήμερα ταυτίσαμε την ευτυχία με τα χρήματα και τις ανέσεις ξεχνώντας κάθε τι άλλο.
Ξεπουλήθηκε η ανθρωπιά, το συναίσθημα και  η ελευθερία για ένα άψυχο και τιποτένιο πράγμα που είναι το χρήμα.

Για μένα δεν υπάρχει  οικονομική κρίση, κρίση  ανθρωπισμού, κρίση ηθικής και κρίση αξιών υπάρχει, τίποτε άλλο.

Αν υποθέσουμε, όπως ρεαλιστικά συμβαίνει ότι όλα γίνονται με τα χρήματα.
Το χρήμα φταίει που πεθαίνει ο κόσμος, το χρήμα φταίει που πεινάει ο κόσμος, το χρήμα φταίει για την ανέχεια στον κόσμο,
το χρήμα φταίει για  τα οικονομικά χρέη των κρατών, το χρήμα φταίει για όλα.

Γιατί δεν το λύνουμε άμεσα, τώρα να μπει μια νέα αρχή. Τι είναι το χρήμα, ένα πλαστικοποιημένο – μεταλλικό  ή χάρτινο αντικείμενο.

Η γη μας παρέχει άφθονο το πετρέλαιο, το ξύλο και το μέταλλο, τις πρώτες ύλες για το χρήμα. Τυπώνουμε τώρα χρήμα για όλο τον κόσμο, δεν θα υπάρχει πουθενά άνθρωπος ανά την γη που να πεινάει.
Όσο επιτρέπω και ανέχομαι την πείνα του συνανθρώπου μου ανά τον κόσμο, επιτρέπω την καταδίκη και δυστυχία της ίδιας της  ζωής μου.

Αλήθεια μιλάμε σοβαρά;

Θα βάλω πρώτο τον εαυτό μου.

Το παίζω ανθρωπιστής, υποτίθεται πονάω για το κοινωνικό σύνολο, επικαλούμαι συνεχώς ειδικά τώρα τελευταία την ατομική ευθύνη που πρέπει να έχει ο κάθε ένας από εμάς, υποτίθεται νοιάζομαι  για την παγκόσμια ειρήνη,  υποτίθεται νοιάζομαι για την παγκόσμια υγεία των ανθρώπων,
άσχετα αν εδώ και πολλά πολλά χρόνια πεθαίνουν παιδάκια ανά τον κόσμο από την έλλειψη νερού και φαγητού, αυτά δε με συμφέρει να τα πω και να τα δω.
Εμείς  κατά τα άλλα νοιαζόμαστε, είμαστε ανθρωπιστές, είμαστε υπερασπιστές της δημόσιας ασφάλειας και υγείας του συνανθρώπου μας.

Ας κοιτάξω καλύτερα τον εαυτό μου στον καθρέφτη να ρίξω μια μούντζα μπας και ξυπνήσω από την χαζομάρα που με δέρνει και αυτό όχι γιατί είμαι  χαζός αλλά γιατί δεν καλλιέργησα τόσα χρόνια το νου να αντιλαμβάνομαι γρήγορα πράγματα και καταστάσεις.

Εγώ άραγε αναρωτήθηκα ποτέ αν έχω πραγματική  ατομική ευθύνη ως προς τους άλλους, ή αν υποκρίνομαι τόςο καλά που έχω πείσει ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό για το θέατρο το οποίο παίζω.

Ένα φυτό για να μεγαλώσει δύο πράγματα χρειάζεται, το φως και το νερό, χωρίς αυτά δεν υπάρχει ζωή.
Ζωή στον πλανήτη  που ονομάζεται γη, χωρίς φως και νερό δεν μπορεί να υπάρξει.

Σήμερα πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν ούτε φως, ούτε νερό και εγώ ο υποκριτής το παίζω ότι θέλω με τις ενέργειες μου το καλό του κοινωνικού συνόλου, θέλω την σωματική ασφάλεια και υγεία του συνανθρώπου μου, του μιλάω συνέχεια κάνοντας του ανέντιμα πλύση εγκεφάλου για την ατομική ευθύνη, αλλά από την άλλη μεριά του (αφαιρώ) την ζωή παίρνοντας του το φως και το νερό από το ίδιο του το σπίτι.
Και αυτό γιατί; Γιατί χρωστάει  ρεύμα και νερό, δυο πολύτιμα  αγαθά που ενώ η φύση τα δίνει απλόχερα εμείς τα πουλάμε στον ίδιο μας τον εαυτό.

Περνώντας κάποτε από έναν επαρχιακό δήμο μιας Ελληνικής  περιφέρειας είχα δει πολλές τρεχούμενες πηγές, ήταν καλοκαίρι σε περίοδο ξηρασίας, πράγμα που δείχνει τεράστιο πλούτο σε νερό.
Μου δημιουργήθηκε η μεγάλη απορία να σταματήσω  να ρωτήσω ένα διερχόμενο πεζό  εάν στο συγκεκριμένο Δήμο πληρώνουν το νερό.
Ο διερχόμενος είπε, όχι μόνο το πληρώνουμε αλλά έχουμε και αυξημένα τέλη.
Αυτό μου έφτανε να καταλάβω για το πως λειτουργούμε εμείς οι άνθρωποι.

Πόσο οξύμωρο είναι. Ο άνθρωπος δημιούργησε το χρήμα για να τον εξυπηρετεί και κατήντησε ο ίδιος να είναι υπηρέτης ενός άψυχου υλικού δίνοντας του την αξία να δημιουργήσει ή να αφαιρέσει μια ζωή.

Εγώ προσωπικά όπως έχω ξαναπεί όταν μου σερβίρει κάποιος ένα ποτήρι νερό χωρίς να το ζητήσω, πρώτα κοιτάω το περιεχόμενο του ποτηριού, μετά το λόγο που μου το προσφέρει, ποιος μου το προσφέρει, εξετάζω την ζωή και συμπεριφορά αυτού που μου το προσφέρει και το ίδιο το υλικό του ποτηριού που μου προσφέρει.
Αυτό για να μην καταλήξω πίνοντας το νερό να μπω μες στη γυάλα του ποτηριού, διότι μετά θα είναι πλέον αργά.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω δεν υπάρχει πρόβλημα το οποίο δεν λύνεται καθώς και δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην δημιουργείται από τον ανθρώπινο παράγοντα. Είναι ξεκάθαρα στο χέρι του καθενός να αλλάξει την ζωή του προς το καλύτερο.
Αυτό θα συμβεί μονάχα βάζοντας το συμφέρον του διπλανού μου πιο πάνω από το δικό μου, αλλά και με τον απόλυτο σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες που είναι αδιαπραγμάτευτες.

Ω άνθρωπε υποκριτή δημιουργείς προβλήματα και μετά κλαίγεσαι πως δεν μπορείς να τα λύσεις προβάλλοντας στον εαυτό σου για αιτιολογία τις αδυναμίες σου, καλύπτοντας έτσι την δειλία και τα πάθη σου.

ΥΓ. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι γενναίοι  δεν έχουν να  φοβηθούν τίποτα από την στάση των δειλών, οι δειλοί φοβούνται τους γενναίους γιατί δεν αντέχουν να τους βλέπουν να λάμπουν.

Αρθρογραφεί Γ.Η

Αυτό είναι ένα τραγούδι πιο επίκαιρο από ποτέ