17.07.2021
Ο νομοθέτης κάθε κράτους, θέτει τις ποινές για κάθε έκνομη πράξη που διαπράττεται ανάλογα με το δίκαιο της εκάστοτε χώρας.
Ένα είδος ποινής είναι και η καταδίκη εις θάνατον. Στα προγενέστερα έτη, η συγκεκριμένη καταδίκη ήταν πιο διαδεδομένη στις περισσότερες χώρες του κόσμου, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. Στη σημερινή εποχή αυτό το είδος ποινής έχει εξαλειφθεί σε αρκετές ανά τον κόσμο χώρες. Υπάρχουν όμως κάποιες που διατηρούν ακόμη την συγκεκριμένη καταδίκη. Συνήθως την επιβάλουν για ειδεχθή εγκλήματα, ή για προσωπικότητες εγκληματιών που είναι επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο. Σε 141 (από τις συνολικά 195 ανεξάρτητες) χώρες σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία δεν είναι πλέον σε ισχύ η θανατική ποινή.
Αρκετές χώρες παγκοσμίως, απέσυραν από το νομικό οπλοστάσιο τους την θανατική ποινή διότι γινόταν λάθη και παραλείψεις, είτε από τη μεριά διωκτικών αρχών είτε από τη μεριά δικαστηρίων όπως η δικαστική πλάνη, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο θάνατο άνθρωποι ή γιατί δεν άξιζαν μια τόσο βαριά καταδίκη, ή ακόμα χειρότερα, ήταν αθώοι . Όλους τους θεσμούς οι άνθρωποι τους αντιπροσωπεύουν και ουδείς αλάνθαστος.
Μια άλλη πτυχή του συγκεκριμένου θέματος, ανεξάρτητα από το είδος εγκλήματος που έχει τελεστεί από τον θύτη είναι για το ποιός έχει το δικαίωμα να τιμωρεί έναν άνθρωπο σε θάνατο στο όνομα της απονομής δικαιοσύνης. Πώς είναι δυνατόν ένα έγκλημα από κάποιον θύτη να τιμωρείται με ένα άλλο έγκλημα αλλά αυτή τη φορά δεν είναι έγκλημα είναι απονομή δικαιοσύνης! Και αν γίνει κάποιο λάθος; Κάποια παράλειψη και οδηγηθούμε σε λάθος απόφαση τι γίνεται μετά; Υπάρχει επιστροφή στα έδρανα για την διόρθωση του λάθους; Πρακτικά και νομικά ναι, θα μπορούσε να υπάρξει. Αλλά ουσιαστικά αυτός που δέχτηκε την συνέπεια του λάθους πού είναι; Νεκρός φυσικά. Και ποιος τον σκότωσε; Τον σκότωσε Νόμιμα ο νόμος.
Η άποψή μου είναι πως σε κανένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν έχει λόγο ύπαρξης η θανατική ποινή,εκτός ότι είναι μια πράξη από μόνη της απάνθρωπη δε χωράει και μετέπειτα διόρθωση αν πάει κάτι στραβά, γιατί απλούστατα η ανθρώπινη ζωή δε γυρίζει πίσω. Η στέρηση της ελευθερίας και μάλιστα η ισόβια στέρηση είναι η μέγιστη ποινή των ποινών που θα μπορούσε να επιβληθεί στα πλαίσια απονομής δικαιοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο δίνεις την ευκαιρία της μεταμέλειας στον θύτη που τις περισσότερες των περιπτώσεων σε μια βαριά κακουργηματική πράξη οι θύτες μετανοούν, εκτός από κάποιες περιπτώσεις που χρήζουν ψυχιατρικής επίβλεψης.
Εν γένη, ένας σωφρονισμός για να είναι αποδοτικός πρέπει να έχει όλες αυτές τις μέριμνες για τον τρόφιμο, ώστε να του δώσει να κατανοήσει την βαρύτητα της πράξης του, και το αντίκτυπο που είχε και στον ίδιο, και στην οικογένεια των εμπλεκομένων, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο. Σε αντίθεση με την θανατική ποινή που θα την χαρακτήριζα μεταξύ άλλων και ένα είδος ρατσισμού γιατί δεν δίνεται το δικαίωμα της μεταμέλειας στον θύτη.
Ευτυχώς στην Ελλάδα αυτό το είδος ποινής έχει καταργηθεί, από το Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον Νόμο 2172/1993. Έκτοτε δεν υπήρχε κάποιος λόγος για επαναφορά της συγκεκριμένης καταδίκης και ορθώς θα έλεγα εκτός από κάποιες ανεξάρτητης φωνές που δικαίως δε λαμβάνονται υπόψιν.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην Ελλάδα ακόμα και ο τρόπος εκτέλεσης της συγκεκριμένης καταδικης ήταν διά τυφεκισμού. Την εκτελούσαν έπειτα από διαταγή οπλίτες που είχαν κληθεί να υπηρετήσουν την θητεία τους. Πολλοί χαρακτηρίζουν την θανατική ποινή σαν ένα μέσο αποτροπής και παραδειγματισμού για όποιον σκεφτεί να διαπράξει κάποια μελλοντική εγκληματική πράξη διότι έτσι περνάει ο φόβος ότι ίσως θα υπάρξει ίδια καταδίκη.
Αλλά θα έλεγα πως δεν είμαστε θηρία να παραδειγματιζόμαστε με τον φόβο και τέτοιου είδους πρακτικές. Παραδειγματιζόμαστε με την αγωγή και την παιδεία. Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι στις χώρες που υπάρχει καταδίκη της θανατικής ποινής, δεν μειώθηκε το έγκλημα και ουσιαστικά αυτό το είδος ποινής δεν παίζει κανένα ρόλο στην αποτροπή έκνομων ενεργειών. Συνοψίζοντας το σύνολο των σκέψεων μου, είναι ότι η αφαίρεση μια ζωής σε καιρό ειρήνης δε δικαιολογείται από οπουδήποτε κι αν προέρχεται.Η θανάτωση είναι εγκληματική πράξη είτε έχει το προσωνύμιο νόμος είτε δράστης.
ορθογράφηση και πνευματικά δικαιώματα του Γ.Η
