Μπορεί μια υγειονομική πράξη να είναι υποχρεωτική; Έγκλημα η νομιμότητα.

Το ελληνικό Σύνταγμα έχει προβλέψει πλήρως τις λειτουργίες ακόμα και για τις  υγειονομικές πράξεις.
Η κάθε υγειονομική πράξη προασπίζεται από το ιατρικό απόρρητο καθώς και το προσωπικό. Απαγορεύεται να εκθέτεται μια τέτοια πράξη σε τρίτους.

Ο εξαναγκασμός σε μια υποχρεωτική υγειονομική πράξη αντιβαίνει την προσωπική ελευθερία του ατόμου, καταπατά το θεμελιώδες δικαίωμα της επιλογής, βιάζει ψυχολογικά και αν ύπαρξει αποκλεισμός και κοινωνικά το άτομο, είναι εμπόδιο στην ελεύθερη βούληση και έκφραση της εκάστοτε προσωπικότητας. Παραβιάζει την συνθήκη του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Φιμώνει και καταπατά ασύστολα  το δικαίωμα της άρνησης με ευθέως ρατσιστικό, παράνομο, και ύποπτο τρόπο.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για υποχρεωτικά υγειονομικά πρωτόκολλα.

Εδώ τίθενται μερικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν:

1) Ποιος έχει το δικαίωμα να  ασκήσει μια υποχρεωτική υγειονομική πράξη επάνω σε ένα ανθρώπινο σώμα και οργανισμό;

2) Ποιος έχει το δικαίωμα να καταπατήσει το προσωπικό άσυλο και να βιάσει με το έτσι θέλω ένα ανθρώπινο σώμα μέσω μιας εξαναγκαστικής πράξης;

3) Πού διαφέρει ο βιολογικός βιασμός από μια τέτοια υποχρεωτικότητα; Και τα δύο γίνονται παρά την θέληση του παθών, και τα δύο ασκούνται στο ανθρώπινο σώμα, και τα δυο έχουν αντίκτυπο ψυχολογικό, κοινωνικό,  και σωματικό, και τα δύο παραβιάζουν το δικαίωμα της επιλογής που είναι θεμελιώδες διάκριση του ελληνικού συντάγματος και πολιτεύματος.

4) Σε τι διαφέρει μια τέτοια πράξη αν εφαρμοστεί, συγκριτικά με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα;

5) Ποιος έχει δικαίωμα να αφαιρέσει την προσωπική ειρήνη και ευημερία, και ακόμα χειρότερα την ελευθερία  του ατόμου μέσω του αποκλεισμού;

6) Ποιος νόμος μπορεί να υπερβεί τις συνθήκες του ΟΗΕ περί ανθρωπίνων  δικαιωμάτων και αμετάβλητων προσωπικών ελευθεριών, απόψεων, και εκφράσεων;

Αν γινόταν ποτέ κάτι τέτοιο μιλάμε πλέον για διάλυση από μηδενική βάση κάθε δικαιώματος και ελευθερίας που έχει θεσπιστεί και αφορά τον άνθρωπο, ως επακόλουθο θα ήταν ντόμινο κατάρρευσης νόμων και αποφάσεων σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο γυρίζοντας την ανθρωπότητα χρόνια πίσω στην εποχή του μεσαίωνας και της δουλείας.

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που είναι ναός παγκοσμίως  αναμφισβήτητα της ελεύθερης βούλησης και δημοκρατίας, είναι απαράδεκτο να γίνονται ακόμα και τέτοιες συζητήσεις περί  υποχρεωτικού υγειονομικού  πρωτοκόλλου και αποκλεισμού για όσους αρνηθούν.

Σαν άνθρωπος που υπερασπίζομαι με αφοσίωση και προσωπικές θυσίες  την ευνομία στην χώρα μου έχω να πω μονάχα μία πρόταση προς προβληματισμό.

Όποιος  υποκύπτει στον εκβιασμό αργότερα είναι έρμαιο του εκβιαστή του.